недаплаці́ць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што і чаго.

Заплаціць, выплаціць менш, чым трэба, чым належыць. Недаплаціць два рублі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пенс, ‑а, м.

Манета, роўная 1/12 шылінга; пені.

[Англ. pence (мн. ад penny), ад лац. pendere плаціць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́шаны ’вырашаны’ (Жд. 3). Да раша́ць (гл.). Мена а > о (пад націскам), як плаці́ць — апло́чаны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Dutch treat [ˌdʌtʃˈtri:t] n. пачасту́нак у скла́дчыну, калі́ ко́жны пла́ціць за сябе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wypłacać

незак. выплачваць; плаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

prepay

[,pri:ˈpeɪ]

v., -paid, -paying

плаці́ць напе́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

арэ́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Часовае карыстанне нерухомай маёмасцю на дагаворных асновах.

2. Плата за карыстанне маёмасцю. Плаціць арэнду.

[Польск. arenda з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odpłacać

незак. адплачваць; плаціць;

odpłacać tą samą monetą — плаціць той самай манетай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

альпа́ры,

Спец.

1. прысл. Па намінальнай цане (пра курс каштоўных папер). Плаціць альпары.

2. нескл., н. Роўнасць біржавай і намінальнай вартасці каштоўнай паперы.

[Іт. al pari — нароўні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пла́тка ’прайграная ад недабору біткі гульня, раміз’ (Нас.). З польск. płatka ’стаўка ў гульні’ > ’рызыка, небяспека’, якое з płacić ’плаціць’ (Банькоўскі, 2, 619).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)