неплацежаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае магчымасці плаціць па сваіх грашовых абавязацельствах. Неплацежаздольная фірма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапла́та, -ы, ДМ -ла́це, ж.

1. гл. даплаціць.

2. Дадатковая плата.

Атрымаць даплату за звышурочную работу.

Д. за багаж.

|| прым. даплатны́, -а́я, -о́е.

Даплатная каса.

○

Даплатное пісьмо — пісьмо, за перасылку якога плаціць атрымальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

underpay [ˌʌndəˈpeɪ] v. (underpaid) ве́льмі ні́зка апло́чваць, недапло́чваць, зама́ла плаці́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wpłacać

незак. плаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Мытава́ць ’спрабаваць, прымушаць, рабіць што-небудзь’ (Кос.). Да мыта (> ⁺мытаваць ’прымушаць плаціць мыта’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плацежаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны пакрыць свае грашовыя абавязацельствы, які мае магчымасць плаціць.

•••

Плацежаздольны попыт гл. попыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаплаці́ць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што і чаго.

Заплаціць, выплаціць менш, чым трэба, чым належыць. Недаплаціць два рублі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пенс, ‑а, м.

Манета, роўная 1/12 шылінга; пені.

[Англ. pence (мн. ад penny), ад лац. pendere плаціць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́шаны ’вырашаны’ (Жд. 3). Да раша́ць (гл.). Мена а > о (пад націскам), як плаці́ць — апло́чаны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Dutch treat [ˌdʌtʃˈtri:t] n. пачасту́нак у скла́дчыну, калі́ ко́жны пла́ціць за сябе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)