schlúchzen

vi рыда́ць; усхлі́пваць; пла́каць наўзю́ды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вы́плакаць, -лачу, -лачаш, -лача; -лач; -лаканы; зак., што.

1. Выліць, выказаць сваю тугу слязамі.

В. гора.

2. Выпрасіць плачам.

В. дапамогу.

◊

Выплакаць (усе) вочы (разм.) — у горы плакаць доўга, многа.

|| незак. выпла́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пла́кацца, плачацца; безас. незак.

Пра настрой, жаданне плакаць. Хацелася заплакаць, каб сляз[а]мі выліць гора, але не плакалася. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапла́кацца, ‑плачуся, ‑плачашся, ‑плачацца; зак.

Разм. Скончыць плакаць, выплакацца, паплакаўшы многа; наплакацца. Пэўна, старая праплакалася, занудзела, зняверылася... Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

náchjammern

vi (D) пла́каць (аб кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bewail

[bɪˈweɪl]

1.

v.t.

апла́кваць, галасі́ць

2.

v.i.

мо́цна пла́каць, тужы́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

beczeć

незак.

1. бляяць;

2. плакаць; раўці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cry​2 [kraɪ] v.

1. пла́каць, е́нчыць;

cry bitter tears пла́каць го́ркімі слязьмі́;

cry for joy пла́каць ад ра́дасці;

cry oneself to sleep пла́каць, паку́ль не засне́ш

2. (for smth.) патрабава́ць што-н., насто́йліва дабіва́цца чаго́-н.

3. крыча́ць, раўці́, лямантава́ць;

cry at the top of one’s voice крыча́ць на ўсё го́рла, крыча́ць не́ма

4. кры́кнуць, ускры́кнуць, вы́гукнуць

5. (over) апла́кваць

♦ cry one’s eyes/heart out вы́плакаць (усе́) во́чы;

cry for the moon жада́ць або́ патрабава́ць немагчы́мага;

cry over spilt milk BrE марнава́ць час

cry off [ˌkraɪˈɒf] phr. v. BrE, infml адмо́віцца ад наме́ру

cry out [ˌkraɪˈaʊt] phr. v. (against) пратэстава́ць, выка́зваць пратэ́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wéinen

vi (über A) пла́каць (па кім-н., чым-н.)

um j-n ~ — апла́кваць каго-н.

zum Stéinerweichen ~ — пла́каць наўзю́ды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ру́мза ’плакса’, ру́мзаць ’перарывіста і надакучліва плакаць’ (ТСБМ); ру́мзы ’вочы заплаканыя’, румзы распускаць ’плакаць беспрычынна’ (мсцісл., Юрч. Сін.), ру́мза, рю́мза ’плакса’ (Бяльк.), ру́мало ’тс’ (ТС), ру́маць ’румзаць’ (ТС). Параўн. таксама рю́мать ’плакаць, хныкаць’ (Растарг.), укр. рю́мати ’няўцешна плакаць’. Гл. рум 1; нарашчэнне ‑з‑ (‑с‑) характарызуе інтэнсіўнасць дзеяння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)