Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Páppe
f -, -n
1) кардо́н
2) па́пка, тэ́чка; кардо́нны пераплёт
3) толь
4) разм. клей, ка́ша, кле́йстар
◊ das ist nicht von ~! — ≅ гэ́та спра́ва надзе́йная!, гэ́та не жарт!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
opał, ~u
м.
1. паліва, апал;
2. ацяпленне;
do wynajęcia pokój ze światłem i ~em — здаецца ў наём пакой з асвятленнем і ацяпленнем;
3. ~y мн. турботы;
znaleźć się w ~ach — трапіць у пераплёт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
увалі́ць1, увалю, уваліш, уваліць; зак.
1.што. Укінуць, унесці куды‑н. што‑н. цяжкае, грувасткае. Уваліць камень у канаву. Уваліць мяшок жыта ў сенцы.//Разм. Усыпаць што‑н. адразу, у вялікай колькасці. Уваліць шчэбень у яму.// Вывезці на поле ў вялікай колькасці для ўгнаення глебы. Столькі гною ўвалілі пад азімыя.
2.што. Увагнуць, уціснуць унутр чаго‑н., зрабіць упалым. Уваліць страху.
3.што. Разм. Праваліць, абваліць; абрушыць што‑н. унутр чаго‑н. Такой жа моцы і столь: за метровай мураванай кладкай падвешан пераплёт сталёвых прутоў, залітых цэментам .. Вось чаму бомбы ўвалілі столь толькі там, дзе ўпалі.Лужанін.
4.без дап.Разм. Увайсці, убегчы гуртам, натоўпам, неарганізавана. І раптам у двор уваліла гурба дзяцей.Шамякін.
5.Разм. Моцна пабіць. Яму так увалілі, што ледзь жывы.
6.Разм. З’явіцца, сесці (аб фурункуле, скуле і пад.). Скула ўваліла.
7.Спец. Адхіліць ад якога‑н. кірунку, курсу. Уваліць нос карабля пад вецер.
увалі́ць2, увалю, уваліш, уваліць; зак., што.
Апрацаваць сукно, шэрсць валеннем. Уваліць лямец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кні́га, ‑і, ДМ кнізе, ж.
1. Друкаванае выданне (даўней — рукапіснае) у форме збрашураваных і пераплеценых разам аркушаў з тэкстам і ілюстрацыямі. Пераплёт кнігі. Выдаць кнігу масавым тыражом. Кніга — крыніца ведаў, важнейшы сродак асветы і прагрэсу./узнач.зб.Кнігу — масам!// Твор больш-менш значнага памеру, надрукаваны або падрыхтаваны да друку асобным выданнем. Напісаць кнігу. Навукова-папулярная кніга. Змест кнігі.
2. Сшытыя, пераплеценыя лісты паперы для якіх‑н. запісаў. Кніга скаргаў і прапаноў. Бухгалтарская кніга. Кніга водгукаў. Кніга ўліку.
3. Адна з некалькіх вялікіх частак навуковага ці літаратурнага твора. Першая кніга дылогіі. Раман у трох кнігах.
4.перан.; чаго. Пра тое, з чаго можна атрымаць якія‑н. звесткі, у чым знайшло адбітак, адлюстраванне што‑н. Кніга жыцця. □ [Гарлахвацкі:] Зямныя нетры нямала хаваюць у сабе такіх астаткаў ранейшай флоры і фауны. Гэта жывая кніга прыроды.Крапіва.
5.звычайнамн. (кні́гі, кніг). Тое, што і кніжка (у 3 знач.).
•••
Галоўная кніга — асноўная бухгалтарская кніга для сістэматычнага запісу ўсіх рахункаў і прыходна-расходных аперацый.
Дамавая кніга — кніга для рэгістрацыі жыльцоў дома.
Шнуравая кніга — уліковая кніга, прашытая шнурам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kasza
kasz|a
ж.
1. крупы; каша;
~a jęczmienna — а) ячныя крупы;
ячная каша;
~a gryczana — а) грэцкія крупы;
грэцкая (грачаная) каша;
2.перан. каша; блытаніна;
nawarzyć (narobić) ~y — заварыць кашу;
nie dać sobie w ~ę dmuchać — не даць сябе ў крыўду;
wleźć w ~ę — трапіць у пераплёт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
кні́жны
1. (якіадносіццадакнігі) Buch-; Bücher-;
кні́жн пераплёт Búcheinband m -(e)s, -bände;
кні́жная ша́фа Bücherschrank m -(e)s, -schränke;
кні́жная палі́ца Bücherregal n -s, -e, Bücherbrett n -(e)s, -er;
кні́жны га́ндаль Búchhandel m -s;
кні́жны фонд Bücherbestand m -(e)s, -bestände;
кні́жны агля́д Bücherschau f -, -en;
кні́жны знак Búchzeichen n -s, -, Exlíbris n -, -;