выно́слівы, ‑ая, ‑ае.

Які можа многае перанесці; стойкі, загартаваны. Вынослівы конь. Вынослівы спартсмен. □ Рос .. [Быстроў] дужым, вынослівым і ўпэўненым у сабе. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АВІНЬЁНСКАЕ ПАЛАНЕ́ННЕ ПА́ПАЎ,

«вавілонскі палон», перыяд у гісторыі папства, калі рымскія папы трапілі ў паліт. залежнасць ад франц. караля і вымушаны былі перанесці сваю рэзідэнцыю ў 1309—77 (з перапынкам 1367—70) з Рыма ў Авіньён (Францыя). Сведчыла пра паражэнне папства ў барацьбе з феад. манархіямі Еўропы за паліт. ўплыў.

т. 1, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

переноси́ть​III сов.

1. (всё, многое) перанасі́ць, паперано́шваць, перане́сці, паперано́сіць;

переноси́ть все ве́щи перанасі́ць (паперано́шваць, перане́сці, паперано́сіць) усе́ рэ́чы;

2. (проносить больше положенного срока) перанасі́ць;

переноси́ть ребёнка перанасі́ць дзіця́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verkráften

vt разм. спра́віцца (з чым-н.), перане́сці (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адтэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Перанесці выкананне чаго‑н. на пазнейшы тэрмін. Адтэрмінаваць плацяжы. // Прадоўжыць тэрмін годнасці чаго‑н. Адтэрмінаваць пропуск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дужаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Выстаяць, выцерпець, перанесці якую‑н. нягоду. [Вучоны:] — Наступіла зіма. Стала холадна, голадна... Думаў, што не выдужаю... Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Панасно́й, поносный ’аб вазе або аб’ёме, які можа перанесці адзін (або два) чалавекі’ (Клім.), поносния тэрныця ’пераносная ільнамялка’ (Выг.). Дэрыват з суф. ‑н‑ ад па- несці < несці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адвалачы́, ‑валаку, ‑валачэш, ‑валачэ; ‑валачом, ‑валачаце; пр. адвалок, ‑валакла, ‑валакло; зак., каго-што.

Адцягнуць, перанесці што‑н. на іншае месца, убок ад чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przeżyć

зак.

1. перажыць; пражыць;

2. перажыць; перанесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пацярпе́ць, -цярплю́, -цярпі́ш, -цярпі́ць; -цярпі́м, -церпіце́, -цярпя́ць; -цярпі́; зак.

1. гл. цярпець.

2. Цярпліва перанесці што-н. на працягу якога-н. часу.

Хацелася есці, але прыйшлося п.

3. каго-што і чаго з адмоўем. Дапусціць, змірыцца з кім-, чым-н.

Не п. несправядлівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)