originate [əˈrɪdʒɪneɪt] v. fml

1. узніка́ць, браць пача́так, пахо́дзіць;

How did the fire originate? Як узнік пажар?

2. дава́ць пача́так (чаму-н.), параджа́ць; ствара́ць;

She originated a new fashion. Яна ўвяла новую моду.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гомазіго́тнасць

(ад гомазігота)

аднароднасць спадчыннай асновы арганізма, якая паходзіць ад бацькоў, падобных па той ці іншай спадчыннай прымеце (параўн. гетэразіготнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

erwáchsen

*

I

vi (s) пахо́дзіць, выніка́ць (aus D – з чаго-н.)

II

a даро́слы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кок-сагы́з

(рус. кок-сагыз, ад казах. kok sagiz)

травяністая расліна сям. складанакветных, якая паходзіць з Цянь-Шаня; шырока культывуецца як каўчуканосная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

emanate

[ˈeməneɪt]

v.

1) не́сьціся; разыхо́дзіцца

Fragrance emanated from the flowers — Ад кве́так разыхо́дзіўся пах

2) выхо́дзіць, пахо́дзіць

The rumor emanated from Miensk — Пагало́ска прыйшла́ зь Ме́нску

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

паша́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Шастаць некаторы час. [Шалюта] пашастаў карабком запалак, прыкурыў і высока ўзнятай рукой асцярожна паклаў малюсенькую галавешачку ў попельніцу. Дуброўскі. Бывае, унадзіцца ў сады моцны вецер. Пашастае, паходзіць, паносіцца між яблынь. Сіпакоў. Віця пашастаў запазухай і падаў Паўліку невялікі альбомчык. Беразняк.

2. што. Разм. Парэзаць, парваць. — А што дзяліць тую зямлю? Пашастаем на шматкі. Дуброўскі. [Пятрок:] — Але нашто ты .. кашулю яшчэ новую мне пашастаў, вочы пяском засыпаў? Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

исходи́ть​II несов.

1. (выходить откуда-л.) уст. выхо́дзіць, ісці́;

2. (от кого, чего, из чего — иметь источником) выхо́дзіць, пахо́дзіць; (идти) ісці́;

све́дения исхо́дят из достове́рных исто́чников зве́сткі іду́ць (пахо́дзяць) з вераго́дных крыні́ц;

от цветка́ исхо́дит арома́т ад кве́ткі ідзе́ пах;

слух исхо́дит от него́ чу́тка ідзе́ (пахо́дзіць) ад яго́;

3. (основываться на чём-л.) зыхо́дзіць, выхо́дзіць;

исходи́ть из предположе́ния зыхо́дзіць з меркава́ння.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ábkömmlich

a

1)

er ist nicht ~ — без яго́ не́льга абысці́ся

2) які́ пахо́дзіць (ад чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

hérrühren

vi (von D) пахо́дзіць, выні- ка́ць

aus dem vórigen Jahrhúndert ~ — браць свой пача́так з міну́лага стаго́ддзя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Пісарчу́к ’памочнік пісара’ паводле Кюнэ (Poln., 87) паходзіць з польск. pisarczyk ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)