исходя́щий

1. прич. які́ (што) ідзе́; які́ (што) выхо́дзіць, які́ (што) пахо́дзіць; які́ (што) зыхо́дзіць; см. исходи́ть​II;

2. прил., канц. выхо́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БЯЛЫ́НІЦКІЯ-БІРУ́ЛІ , шляхецкі род герба «Бялыня» ў ВКЛ. Першым у дакументах згадваецца Гаўрыла Сямёнавіч Біруля, які ў час Лівонскай вайны 1558—83 быў ротмістрам казацкай харугвы. Магчыма, род паходзіць ад віцебскіх баяраў Харковічаў, бо ў 1635 Ян Біруля (верагодна, сын Гаўрылы) названы Харковічам. Першая частка прозвішча Бялыніцкіх-Біруляў паходзіць ад радавога маёнтка Бялынічы (сучасная в. Бялынавічы Віцебскага р-на). Валодалі таксама Навасёлкамі каля Бялынавіч, Зачарніччам, Тулавам, маёнткамі каля мяст. Бялынічы Аршанскага пав. (адсюль паданне пра іх паходжанне з гэтых мясцін). З роду Бялыніцкіх-Біруляў паходзяць А.А.Бялыніцкі-Біруля, В.К.Бялыніцкі-Біруля.

В.Л.Насевіч.

т. 3, с. 403

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

derive [dɪˈraɪv] v. (from)

1. fml атры́мліваць;

derive pleasure from smth. атры́мліваць задавальне́нне ад чаго́-н.

2. браць пача́так, пахо́дзіць (ад чаго-н.);

words derived from Latin сло́вы лаці́нскага пахо́джання

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

восходи́ть несов.

1. (подниматься вверх) узыхо́дзіць;

2. (иметь началом) браць пача́так (ад чаго); (происходить) пахо́дзіць (з, ад чаго);

3. (о светилах) усхо́дзіць, узыхо́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hervórgehen

* vi (s)

1) выцяка́ць, выні- ка́ць

daráus geht hervór, dass… — адсю́ль выніка́е, што…

2) пахо́дзіць; выхо́дзіць

aus dem Vólke ~ — пахо́дзіць з наро́да

als Síeger ~ — вы́йсці перамо́жцам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цысты́н

(ад гр. kystis = пузыр)

амінакіслата, якая ўваходзіць у склад бялкоў жывёльнага і расліннага паходжання; паходзіць з цыстэіну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пача́так¹, -тку, м.

1. Першы момант ці першыя моманты якога-н. дзеяння, з’явы.

П. жніва.

У пачатку восені.

П. навучальнага года.

Пакласці або даць п. чаму-н. (пачаць).

2. Зыходны пункт, кропка.

У пачатку вёскі.

Весці свой пачатак ад чаго-н. (паходзіць ад чаго-н.). Браць п. (пачынацца).

3. Першакрыніца, аснова, асноўная прычына.

Арганізуючы п.

Стрымліваючы п.

4. мн. -ткі, -ткаў. Асноўныя палажэнні, прынцыпы.

Пачаткі дзяржаўнасці.

5. мн. Спосабы, метады ажыццяўлення чаго-н.

На калектыўных пачатках.

На грамадскіх пачатках (бязвыплатна — пра якую-н. работу, дзейнасць каго-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

монагібры́д

(ад мона- + гібрыд)

арганізм, які паходзіць ад бацькоў, што генетычна адрозніваюцца паміж сабой толькі адной прыметай (параўн. полігібрыд).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

entspríeßen

* vi (s) высок. (D)

1) выраста́ць

2) пахо́дзіць (з сям’і, з роду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гомазіго́тнасць

(ад гомазігота)

аднароднасць спадчыннай асновы арганізма, якая паходзіць ад бацькоў, падобных па той ці іншай спадчыннай прымеце (параўн. гетэразіготнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)