каро́ўніца, ‑ы, ж.

Абл. Жанчына, якая даглядае кароў, даглядчыца жывёлы. Кароўніца будзе шукаць, дзе пастух падзеўся? Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

herdsman

[ˈhɜ:rdzmən]

n., pl. -men

пасту́х -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pasterz

м.

1. пастух;

2. пастыр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вераўча́ны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з вяроўкі. Вераўчаная аброць. □ Ішоў, памахваючы доўгай вераўчанай пугай, яшчэ санлівы хлопец-пастух. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hüter

m -s, -

1) хава́льнік; вартаўні́к

2) пасту́х

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вало́вік 1 ’кармавы бурак’ (Бір. Дзярж.), валовікі ’сталовыя буракі’ (КЭС). Да валовы (< вол).

Вало́вік 2. Гл. ваўнянка.

Вало́вік 3 ’пастух, які пасе валоў’ (З нар. сл.). Да валовы (пастух).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

juhas

м. югас (пастух авечак у Татрах)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

baca

м. баца (старшы пастух у Татрах)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cowboy

[ˈkaʊbɔɪ]

n.

каўбо́й -я m., пасту́х -а́ m. (ко́нны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

свінапа́с, ‑а, м.

Уст. Пастух, які пасе свіней. Нехта, кажуць, спытаўся ў такога, як.. [Данік], свінапаса: «Хлопец, а колькі штук у тваёй чарадзе?» Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)