фотапартрэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

Партрэт, зроблены фатаграфічным спосабам. Неяк у «Правде» быў змешчан.. фотапартрэт [Валі Забаронька]. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літагра́фія, -і, ж.

1. Друкаванне з плоскай паверхні каменя, на якой зроблены малюнак.

2. Прадпрыемства, дзе друкуюць такім спосабам.

3. Малюнак, зроблены такім спосабам.

|| прым. літагра́фскі, -ая, -ае і літаграфі́чны, -ая, -ае.

Літаграфскі камень.

Літаграфічны партрэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акварэ́льны Aquaréll-, Wásserfarben-;

акварэ́льны партрэ́т Porträt in Aquarélltechnik; Aquaréllbildnis n -ses, -sse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шарж, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Сатырычная або гумарыстычная манера адлюстравання каго-, чаго-н. у падкрэслена скажоным, карыкатурным выглядзе.

2. -а. Малюнак, партрэт, выкананы ў такой манеры.

Сяброўскі ш.

|| прым. ша́ржавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ало́ўкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алоўка. Алоўкавая фабрыка. // Зроблены, выкананы алоўкам. Алоўкавыя запісы. Алоўкавы партрэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скульпту́рны

1. скульпту́рный;

с. партрэ́т — скульпту́рный портре́т;

2. перен. скульпту́рный; релье́фный, вы́пуклый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шыць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што.

Зрабіць узор, малюнак і пад. вышываннем. Вышыць партрэт. // Аздобіць вышыўкай. Вышыць сукенку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rysopis, ~u

м. апісанне знешнасці; вусны партрэт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АЛЯШКЕ́ВІЧ Іосіф Іванавіч

(1777, мяст. Шылува, Літва — 5.10.1830),

бел. жывапісец-партрэтыст. З сям’і музыканта з мяст. Радашковічы (Маладзечанскі р-н). Скончыў Віленскую маст. школу (1803), працаваў у майстэрнях франц. мастакоў Ж.А.Д.Энгра і Ж.Л.Давіда. З 1810 жыў у Пецярбургу. Часта прыязджаў на Беларусь. Стварыў шмат партрэтаў у стылі позняга класіцызму і рамантызму, у т. л. Л.Сапегі, М.Радзівіла, А.Чартарыйскага, Г.Ржавускага, Плятэра, аўтапартрэт, «Групавы партрэт», «Жаночы партрэт», «Партрэт дзяўчынкі», партрэт А.Бакунінай (апошнія 4 захоўваюцца ў Нац. маст. музеі Беларусі) і інш. Сябраваў з А.Міцкевічам, напісаў яго партрэт (1828).

т. 1, с. 302

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

скульпту́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.

1. Майстэрства стварэння аб’ёмных мастацкіх твораў шляхам разьбы, высякання, лепкі або адліўкі, коўкі, чаканкі.

2. Твор такога мастацтва, а таксама сукупнасць такіх твораў.

Скульптуры, выкананыя на высокім мастацкім узроўні.

|| прым. скульпту́рны, -ая, -ае.

С. партрэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)