спа́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж.

1. Пакой, дзе спяць.

С. для дачкі.

2. Камплект мэблі для такога пакоя (разм.).

Набыць спальню ў крэдыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пярэ́дняя ж разм гл пакой (пярэдні)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

przymierzalnia

ж. пакой для прымерак; прымерачны пакой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

powder room [ˈpaʊdəˌru:m] n. да́мскі пако́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

classroom [ˈklɑ:srʊm] n. клас, кла́сны пако́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ке́лля, ‑і, ж.

Асобны пакой або асобнае жыллё манаха, манаткі ў манастыры. Манаская келля. // перан. Паэт. Невялікі пакой адзінокага чалавека. — Вось мая келля, — адчыніў Фядот Андрэевіч дзверы ў пакой, дзе было паўнютка кніг. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагрэ́цца, -рэ́юся, -рэ́ешся, -рэ́ецца; зак.

Сагрэцца, зрабіцца цёплым.

А. каля печы.

Пакой абагрэўся.

|| незак. абаграва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. абагрэ́ў, -рэ́ву, м. (спец.) і абаграва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

го́рница ж., уст., обл. святлі́ца, -цы ж., пако́й, -ко́я м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Ко́млата ’пакой’ (Ян.). Гл. комната.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жыле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

Асоба, якая жыве ў доме, кватэры; жыхар.

Жыльцы дома.

Здаць жыльцу пакой.

|| ж. жылі́ца, -ы, мн. -ы, -ліц.

|| прым. жыльцо́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)