пако́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пако́й пако́і
Р. пако́я пако́яў
Д. пако́ю пако́ям
В. пако́й пако́і
Т. пако́ем пако́ямі
М. пако́і пако́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пако́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Асобнае памяшканне для жылля ў кватэры.

Ізаляваны п.

2. мн. Раскошныя жылыя памяшканні ў царскім палацы.

Прыёмны пакой — памяшканне ў бальніцы для прыёму хворых і аказання ім медыцынскай дапамогі.

|| прым. пакаёвы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пако́й м. ко́мната ж.;

кватэ́ра з двух пако́яў — кварти́ра из двух ко́мнат;

прыёмны п. — приёмный поко́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́й, ‑я, м.

1. Асобнае памяшканне для жылля ў кватэры, доме, адгароджанае сценамі, перагародкамі. Кватэра з чатырох пакояў. □ Наташа, увайшоўшы, уключыла святло, і перад маімі вачыма імгненна ажыў прасторны і чысты пакой з двума вокнамі, яшчэ не атынкаваны. Ракітны.

2. толькі мн. (пако́і, ‑яў). Уст. Раскошныя жылыя памяшканні ў царскім палацы, багатых панскіх дамах і пад. — О, то і пакоі згарэлі? — Згарэлі, пане, начыста, от быццам хто языком злізаў. Якімовіч. У змрочных пакоях кенігсбергскага асабняка савецкія дзяўчаты-нявольніцы марылі аб волі. Васілевіч.

•••

Прыёмны пакой — памяшканне ў бальніцы, дзе хворым аказваюць першую дапамогу і размяркоўваюць па палатах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пако́й м Zmmer n -s, -;

пако́й выхо́дзіць во́кнамі ў двор das Zmmer geht auf [in] den Hof hinus;

зня́ць пако́й ein Zmmer meten;

здава́ць пако́й ein Zmmer vermeten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пако́й1 ’спакой’ (Нас., Бяльк.). Гл. спакой.

Пако́й2 ’асобнае памяшканне для жылля ў кватэры, доме, адгароджанае сценамі, перагародкамі’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Янк. 2, Шат.). Агульнаслав. і прасл. pokojь ’мір, цішыня’ (гл. спакой); значэнне ’пакой’ развілося ва ўсх.-слав. мовах, а таксама ў польск. і чэш., першапачаткова — аддзеленае памяшканне, дзе можна адпачнуць, мець спакой (гл. Махэк, 468).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пакой, хата / у службовым памяшканні: кабінет / у бальніцы, доме адпачынку, санаторыі: палата / у манастыры: келля / бакавы: бакоўка, бакавіца (разм.) / у турме для аднаго вязня: адзіночка (разм.); святліца, свяцёлка (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дарадчы пакой

т. 6, с. 51

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дзяжу́рная

пакой для дзяжурства’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. дзяжу́рная дзяжу́рныя
Р. дзяжу́рнай дзяжу́рных
Д. дзяжу́рнай дзяжу́рным
В. дзяжу́рную дзяжу́рныя
Т. дзяжу́рнай
дзяжу́рнаю
дзяжу́рнымі
М. дзяжу́рнай дзяжу́рных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

паўцёмны, -ая, -ае.

Слаба асветлены.

Паўцёмны пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)