masonry

[ˈmeɪsənri]

n., pl. -ries

1) мур -у m.; падмуро́ўка f., падму́рак -ка m.

2) муля́рства n.

3) масо́нства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

basement

[ˈbeɪsmənt]

n.

1) падва́л -у m., паўпадва́л -у m.; сутарэ́ньне n., склеп -у m.

2) падму́рак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фунда́мент

(лац. fundamentum = аснова)

1) падмурак, аснова якога-н. збудавання, машыны і інш. (напр. цагляны ф.);

2) перан. база, аснова ведаў, пачуццяў, дзеянняў (напр. навуковы ф. эканомікі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

firm​2 [fɜ:m] adj.

1. цвёрды; мо́цны, трыва́лы;

a firm foundation трыва́лы падму́рак

2. усто́йлівы, стабі́льны;

firm prices стабі́льныя цэ́ны

3. цвёрды, непахі́сны;

a firm decision цвёрдае рашэ́нне;

a firm conviction цвёрдая ўпэ́ўненасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Grúndstein

m -(e)s, -e фунда́ментны ка́мень, краевуго́льны ка́мень

den ~ zu etw. légen — закла́дваць падму́рак чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нетрыва́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае надзейнай моцы, якасці, хутка разбураецца. Нетрывалы падмурак. Нетрывалая драўніна. □ Грунт аказаўся нетрывалы не толькі ў простым, але і ў пераносным сэнсе. Арабей. Невялікі вецер лёгка разносіў салому, а моцныя віхуры часта зусім разбуралі нетрывалую страху. В. Вольскі.

2. перан. Няўстойлівы, ненадзейны, хісткі. Нетрывалае становішча. Нетрывалыя веды. Нетрывалае шчасце. □ Сон.. [жанок] быў трапяткі, нетрывалы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аснова, падстава, глеба, грунт, база, падмурак, фундамент; устоі (мн.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

zrąb, zrębu

м.

1. зруб;

zrąb studni — зруб студні;

2. высечка;

3.

zręby мн. перан. асновы; падмурак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fundament

[ˈfʌndəmənt]

n.

1) фунда́мэнт -а m., падму́рак -ка m.; асно́ва f.

2)

а) аза́дак -ка m., я́гадзіцы pl.

б) за́дні прахо́д (у чалаве́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Латы́р ’камень, уплецены лыкам у колца з лазовага дубца, які служыць грузілам да невадоў’ (Мял.). Укр. латир, олатіір ’янтар’, ц.-рус. алатырь ’камень, які Спас паклаў у падмурак Сіёнскага храма’, ’камень, каля якога ўпала Галубіная кніга’ (Бракгауз і Ефрон, Энц. сл., 9, 116–117), рус. арханг., валаг., арл., вяц. латырь, латыр, ёнаўск. латар, арл. бел латый камень, рус. ватарь‑камень, алатырь‑камень. Узыходзіць да іран. *al ätar‑ ’белы-гаручы’, параўн. рус. кальку (з іран.) бел‑горюч і частковую бел‑атор (Мартынаў, Балт. слав. исслед., 1980, 24–25). Роднаснае са словам ватрушка (< cvatra ’агонь’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)