прыблі́зны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім дакладны, але больш-менш блізкі да сапраўднага. Прыблізны падлік. Прыблізныя звесткі. □ Камандуючы быў незадаволены: ён выявіў, што разведчыкі.. карысталіся прыблізнымі данымі, мала рыхтаваліся да аперацый. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падагульне́нне н

1. (падлік) Summíerung f -, -en;

2. (высновы) Schlússfolgerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

просчёт м.

1. (действие) падлі́к, -ку м.;

2. (ошибка) пралі́к, -ку м., памы́лка пры лічэ́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сме́та (смѣта) ‘разлік’ (Шымк. Собр.), рус. сме́та ‘каштарыс’. Паводле Фасмера (3, 686), з *съмѣта, што да ме́ціць (гл. мета); параўн. балг. сме́тка ‘падлік, разлік’, макед. сметка ‘разлік; справаздача’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аблічы́ць, ‑лічу, ‑лічыш, ‑лічыць; зак., каго-што.

1. Ашукаць пры падліку, даць менш, чым належыць. Аблічыць пакупніка.

2. Разм. Зрабіць падлік, палічыць што‑н. Дарогі, цёмныя дарогі! Хто вас аблічыць? Хто вас змерыць? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́рахаваць, вырахо́ўваць beréchnen vt, áusrechnen vt; erréchnen vt; über schlágen* vt (зрабіць падлік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Zählung

f -, -en

1) лік, падлі́к

2) пе́рапіс (насельніцтва)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

маркёр

(фр. markueur)

асоба, якая абслугоўвае більярд і вядзе падлік ачкоў пры більярднай гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

маркёр ​1, ‑а, м.

Асоба, якая прыслужвае і вядзе падлік пры гульні ў більярд.

[Фр. marqueur.]

маркёр ​2, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне, якім праводзяцца пасяўныя або пасадачныя разоркі ці радкі. Прайшліся [жанкі] па ўчастку маркёрам, спачатку ўздоўж, а потым упоперак. Кулакоўскі.

[Фр. marqueur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раху́ба ’разлік, падлік; карысць, выгада’ (ТСБМ, Нас., Варл.; парыц., Янк. Мат.; Мат. Гом.), ’рухомая маёмасць; канец, квіт’ (Бяльк.), ’калатня, клопат, складаная справа’ (Растарг., Рам. 4), ’меркаванне, разлік’ (ТС), ст.-бел. рахуба ’разлік’ (Ст.-бел. лексікон). З польск. rachuba ’лік, падлік’, ’разлік, спадзяванне’ (адзначае з XV ст., Борысь, 507) запазычана ў XVI ст. (Булыка, Лекс. запазыч., 81). Брукнер (451) мяркуе, што польскае слова ўтворана па мадэлі liczba з суф. ‑ba ад rachować ’лічыць’; паводле Карскага (2–3, 29), галосны u (у) усталяваўся ў польскім слове пад уплывам дзеяслоўнай асновы да яго запазычання ўсходнімі славянамі. Гл. раху́нак, рахава́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)