аблічы́ць, ‑лічу, ‑лічыш, ‑лічыць; зак., каго-што.

1. Ашукаць пры падліку, даць менш, чым належыць. Аблічыць пакупніка.

2. Разм. Зрабіць падлік, палічыць што‑н. Дарогі, цёмныя дарогі! Хто вас аблічыць? Хто вас змерыць? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)