gardzić
незак. kim/czym пагарджаць, грэбаваць кім/чым; ставіцца з пагардай да каго/чаго;
gardzić śmiercią — пагарджаць смерцю; не баяцца смерці;
nie gardzić żadną pracą — не грэбаваць ніякай працай; не цурацца ніякай працы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
macoszy
macosz|y
мачысін;
traktować kogo po ~emu — ставіцца да каго, як да няроднага; пагарджаць кім
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
vernáchlässigen
vt
1) грэ́баваць, пагарджа́ць (чым-н.), не звярта́ць ува́гі; не зважа́ць
2) занядба́ць, закі́нуць (напр., вучобу)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
spótten
vi (über A) насміха́цца, кпіць (з каго-н.); высме́йваць, падыма́ць на смех
der Gefáhren ~ — пагарджа́ць [грэ́баваць] небяспе́кай
es spóttet áller Beschréibung — гэ́та не паддае́цца апіса́нню, гэ́та не́льга апіса́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
flout
[flaʊt]
1.
v.t.
1) пагарджа́ць; не прыма́ць пад ува́гу
The foolish boy flouted his mother’s advice — Неразу́мны хлапе́ц ня прыня́ў пад ува́гу пара́ду свае́ ма́ці
2) высьме́йваць, абсьме́йваць
2.
v.i.
кпіць, насьміха́цца
3.
n.
зьнява́га f.; кпі́ны pl., насьме́шкі pl., насьміха́ньні pl.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
geríng
1.
a малы́, нязна́чны
2.
adv нязна́чна, ма́ла
nicht im Geríngsten — ані́, нізва́ння, ніко́лькі
nicht das Geríngste — зусі́м нічо́га
~ geréchnet — са́ма ме́ней
~ schätzen — vt грэ́баваць, пагарджа́ць, не паважа́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
scorn1 [skɔ:n] n.
1. (for) пага́рда, грэ́баванне;
show one’s scorn ста́віцца з пага́рдаю, грэ́баваць;
hold smb. in scorn пагарджа́ць кім-н.
2. аб’е́кт пага́рды;
laugh smb. to scorn высме́йваць каго́-н., падніма́ць каго́-н. на смех;
He is the scorn of his friends now. Сябры ставяцца да яго цяпер з пагардаю.
♦
pour/heap scorn on smb. выліва́ць на каго́-н. сваю́ пага́рду
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
trample
[ˈtræmpəl]
1.
v.t.
1) тапта́ць, зато́птваць
The herd of wild cattle trampled the man to death — Ста́так спу́джанай скаці́ны затапта́ў чалаве́ка на́сьмерць
2) выто́птваць; дратава́ць; талачы́ць (пасе́вы, траву́)
3) Figur. пагарджа́ць, зьневажа́ць
to trample under foot, to trample on or upon — абыхо́дзіцца зьнява́жліва, мяша́ць з гразёй
2.
n.
ту́пат -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ver=
неаддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:
1) паступовае спыненне дзеяння або стану: verblühen адцвіта́ць
2) няўдалы вынік дзеяння: versálzen перасалі́ць
3) дзеянне, супрацьлеглае значэнню бяспрэфікснага дзеяслова: veráchten пагарджа́ць
4) змяненне месцазнаходжання або стану рэчы: verlágern перамяшча́ць, пераво́дзіць; verbéssern папраўля́ць, паляпша́ць
5) аддаленне: verréisen ад’язджа́ць, выязджа́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)