пагарджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., кім-чым.

Адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай, халатнасцю, не захоўваць.

П. тэхнікай бяспекі.

|| наз. пагарджа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагарджа́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пагарджа́ю пагарджа́ем
2-я ас. пагарджа́еш пагарджа́еце
3-я ас. пагарджа́е пагарджа́юць
Прошлы час
м. пагарджа́ў пагарджа́лі
ж. пагарджа́ла
н. пагарджа́ла
Загадны лад
2-я ас. пагарджа́й пагарджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пагарджа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пагарджа́ць (кім, чым) несов. пренебрега́ть, презира́ть (кого, что), относи́ться с презре́нием, высокоме́рием (к кому, чему)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагарджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., кім-чым.

Адносіцца да каго‑, чаго‑н. з пагардай. — Нашы людзі не прывыклі да таго, каб з іх хто смяяўся, пагарджаў імі. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

браві́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., чым і без дап.

Пагарджаць чым-н. дзеля паказной храбрасці; выхваляцца.

Б. небяспечнасцю.

|| наз. браві́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагарджа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пагарджаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гардава́ць

‘пагарджаць, ганарыцца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гарду́ю гарду́ем
2-я ас. гарду́еш гарду́еце
3-я ас. гарду́е гарду́юць
Прошлы час
м. гардава́ў гардава́лі
ж. гардава́ла
н. гардава́ла
Загадны лад
2-я ас. гарду́й гарду́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гарду́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мі́нджа ’маўклівы чалавек’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Балтызм. Параўн. літ. mìndžoti ’ненавідзець, пагарджаць, грэбаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ганьбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак.

1. каго-што. Даваць ганьбу, знаходзіць заганы, недахопы.

2. кім-чым. Грэбаваць, пагарджаць. Не ганьбуй старым ботам, пакуль новага не пашыў. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

презира́ть несов.

1. (относиться с презрением) пагарджа́ць (кім, чым); ста́віцца з пага́рдай (да каго, да чаго);

2. (считать недостойным внимания) пагарджа́ць (кім, чым); (пренебрегать) грэ́баваць (кім, чым);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)