trample

[ˈtræmpəl]

1.

v.t.

1) тапта́ць, зато́птваць

The herd of wild cattle trampled the man to death — Ста́так спу́джанай скаці́ны затапта́ў чалаве́ка на́сьмерць

2) выто́птваць; дратава́ць; талачы́ць (пасе́вы, траву́)

3) Figur. пагарджа́ць, зьневажа́ць

to trample under foot, to trample on or upon — абыхо́дзіцца зьнява́жліва, мяша́ць з гразёй

2.

n.

ту́пат -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)