Ándacht

f -, -en

1) глыбо́кая пава́га

2) засяро́джанасць

3) набажэ́нства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

почте́ние ср. паша́на, -ны ж., мн. нет; (уважение) пава́га, -гі ж., мн. нет;

◊

моё почте́ние! мае шанава́нне!;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сту́ма ‘постаць, фігура’ (Сцяшк. Сл.). Хутчэй за ўсё, з літ. stuomuõ ‘тс’, але параўн. з польск. styma, estyma ‘павага, гонар, шанаванне’, якія, паводле Варш. сл., узыходзяць да раманскай першакрыніцы: італ. stima, франц. estime ‘паважанне, пашана, шанаванне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ушанава́нне н.

1. (пашана, павага) Éhrenbezeigung f -, -en, Éhrenerweisung f -, -en;

2. (урачыстае) Éhrung f -, -en, Éhrenbezeigungen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уваже́ние ср. пава́га, -гі ж., паважа́нне, -ння ср.; (почёт) паша́на, -ны ж.;

внуша́ть уваже́ние выкліка́ць пава́гу;

чу́вствовать (пита́ть) уваже́ние адчува́ць пава́гу, паважа́ць;

из уваже́ния к вам з пава́гі да вас, паважа́ючы вас;

◊

почёт и уваже́ние паша́на і пава́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schätzung

f -, -en ацэ́нка

nach den ~en — паво́дле ацэ́нкі

2) пава́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deference [ˈdefərəns] n. пава́га, паважа́нне, паша́на;

in/out of deference to у знак пава́гі (да каго-н./чаго-н.); з пава́гі (да каго-н./чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

poszanowanie

н. пашана; павага; захаванне; выкананне;

poszanowanie prawa — выкананне закону

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

estimation

[,estɪˈmeɪʃən]

n.

1) меркава́ньне n., ду́мка f.

in my estimation — на маю́ ду́мку

2) паша́на, пава́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Паша́на ’павага’ (ТСБМ, Гарэц.), пашанаванне (у выразе: мець у пашанаванні) ’шанаваць’ (Нас.), дзярж. пашанота ’пашана, дагляд’ (Нар. сл.), пашанотны ’шаноўны, прыстойны’ (Нар. сл.). Да шанава́ць (гл.), якое з польск. szanować < ст.-польск. szonować < ням. schonen ’прыгожа з кім-н. абыходзіцца’ < schön ’прыгожа’ (Брукнер, 540).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)