◎ Наўтэ́нт, нафтЗнт ’наскрозь’ (Бузук, Паўдн.-бел., 164). Няясны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

няя́сна,

1. Прысл. да няясны.

2. безас. у знач. вык. Пра адсутнасць яснага ўяўлення аб кім‑, чым‑н. [Вера Васільеўна:] — Для мяне, напрыклад, няясна, чаго вы так баіцеся вопыту Карніцкага, нават яго самога. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ambiguous

[æmˈbɪgjuəs]

adj.

1) двухсэнсо́ўны, неадназна́чны, няя́сны

2) шматзна́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

расплы́вісты, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае выразных абрысаў. Ужо страцілі свае абрысы верхавіны дубоў і цёмнай расплывістай паласой зліваюцца з небам. Федасеенка.

2. перан. Недастаткова выразны, няпэўны, няясны. Расплывістае рашэнне. Расплывісты адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hazy [ˈheɪzi] adj.

1. тума́нны, затума́нены; няя́сны, засла́ны мгло́й;

hazy weather пахму́рнае надво́р’е;

hazy wood лес, аху́таны мгло́й;

a hazy view тума́нныя да́лі

2. няя́сны, неакрэ́слены, няпэ́ўны;

I have a hazy idea… Мне здаецца…

3. (пра чалавека) няўпэ́ўнены, збянтэ́жаны, паста́ўлены ў тупі́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dreamy

[ˈdri:mi]

adj.

1) по́ўны ма́раў

2) няя́сны, цьмя́ны

a dreamy recollection — няя́сны ўспамі́н

3) летуце́нны; непракты́чны

a dreamy person — летуце́ньнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сму́тный

1. (неотчётливый) невыра́зны, няя́сны; цьмя́ны;

2. (беспокойный, тревожный) неспако́йны, трыво́жны;

3. (мятежный) сму́тны;

сму́тное вре́мя ист. сму́тны час.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пласто́м ’неадчэпна’ (ТС). Відаць, да пласт (гл.). Семантычны перанос, аднак, няясны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zawiły

zawił|y

складаны; заблытаны; няясны;

~a sprawa — складаная справа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бясфо́рменны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае выразна акрэсленай формы. Па берагах канала ляжалі высокія бясформенныя груды рудой балотнай зямлі. Краўчанка. У такія светлыя ночы на моры ходзяць бясформенныя, розных памераў цені. Кулакоўскі. // перан. Невыразным няясны, неакрэслены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)