disquieting

[dɪsˈkwaɪətɪŋ]

adj.

трыво́жны, турбо́тны, неспако́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inquiet

[ɪnˈkwaɪət]

adj.

неспако́йны; непасе́длівы, няўры́мсьлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fidgety

[ˈfɪdʒəti]

adj.

неспако́йны; непасе́длівы, мітусьлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мітуслі́вец, ‑ліўца, м.

Разм. Той, хто мітусіцца (у 1, 2 знач.); неспакойны чалавек. Алёшка — мітуслівец, яму бясконца трэба блукаць і шукаць нечага. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

choppy [ˈtʃɒpi] adj.

1. неспако́йны (пра мора);

a choppy sea зыб на мо́ры

2. пары́вісты (пра вецер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ill at ease

неспако́йны, устурбава́ны; сарамлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

занепако́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад занепакоіць.

2. у знач. прым. Устрывожаны, неспакойны. [Жэня] раз-пораз уставала і кідала занепакоеныя позіркі на дзверы аўдыторыі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неугомо́нный няўры́мслівы; неўтаймо́ўны, неўтаймава́ны; (неспокойный) неспако́йны; (неутомимый) нясто́мны; (непоседливый) непасе́длівы; (несмолкаемый) несціха́ны;

неугомо́нный враг няўры́мслівы во́раг;

неугомо́нный ребёнок непасе́длівае (неспако́йнае) дзіця́;

неугомо́нный хара́ктер неспако́йны (няўры́мслівы) хара́ктар;

шуми́т неугомо́нный го́род шумі́ць несціха́ны (нясто́мны) го́рад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Няўстру́й ’непаседлівы, нецерпялівы, няўрымслівы чалавек’ (міёр., З нар. сл.; Сл. ПЗБ; Сл. ЦРБ), ’весялун’, няўстру́йны ’неспакойны’ (Сцяшк. Сл.), параўн. укр. невструйливий, невстрійливий ’непаседлівы, гарэзны’, рус. неустро́йный, неустро́ица ’неспакойны, буйны чалавек’ (арх., СРНГ). Няясна; магчыма, звязана з лат. stràjuš ’хуткі, імклівы’, літ. sraũjas ’тс’, гл. струмень. Не- (ня‑) у гэтым выпадку мае ўзмацняльны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tumultuous [tju:ˈmʌltʃuəs] adj.

1. расхвалява́ны, устурбава́ны; неспако́йны

2. гаваркі́; шу́мны, бу́рны;

a tumultuous reception гара́чы прыём;

tumultuous waves бурлі́выя хва́лі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)