ха́тні, -яя, -яе.

1. гл. хата.

2. Прыватны, сямейны.

Х. настаўнік.

3. Просты, свойскі.

4. Прыручаны, не дзікі.

Хатнія жывёлы і птушкі.

5. у знач. наз. ха́тнія, -іх. Члены сям’і.

Атрымаў ліст ад сваіх хатніх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sophist [ˈsɒfɪst] n. fml сафі́ст, наста́ўнік рыто́рыкі (у Старажытнай Грэцыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

supply teacher [səˈplaɪˌti:tʃə] n. наста́ўнік, які́ часова замяшча́е і́ншага наста́ўніка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяско́вы

1. дереве́нский;

~вая ха́та — дереве́нская изба́;

2. се́льский;

в. наста́ўнік — се́льский учи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rabbi [ˈræbaɪ] n. (pl. rabbis)

1. ра́бін

2. bibl. ра́бі, наста́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

іпаста́сь, -і, ж.

1. Сутнасць, субстанцыя (спец.).

2. У выразе: у іпастасі каго, у знач. прыназ. з Р (іран.) — у якасці, у ролі.

Настаўнік у іпастасі раённага начальніка.

3. У хрысціянстве: адзін з лікаў трыадзінага бажаства Тройцы (кніжн.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

найстражэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы строгі. Найстражэйшы настаўнік. Найстражэйшая дысцыпліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наста́ўніца, ‑ы, ж.

Жан. да настаўнік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такса́ма.

1. прысл. Такім самым, падобным чынам, гэтак жа.

Дзеці працавалі т., як і дарослыя.

Настаўнік чытаў вершы, вучні т.

2. часц. Ужыв. пры выказванні нязгоды з чым-н., неадабрэння якіх-н. учынкаў (разм.).

А ты т. добрая цаца!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мэтр, ‑а, м.

Уст. Настаўнік; майстар у якой‑н. галіне.

[Фр. maître.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)