◎ *Нацяле́мкацца, нацелемкацца ’наесціся, напіцца ўволю’ (ТС). Відаць, да гукапераймальнага *цялем (целем), параўн. целёмаць ’разумець’, целемёш ’поўнае дзіця’ (ТС), параўн. пацапацца ’наесціся; напрацавацца і г. д.’, нацёпкацца ’наесціся, напіцца ўволю’ (ТС) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

панапіва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Напіцца — пра ўсіх, многіх. Панапіваліся дзеці малака. □ [Госці] панапіваліся ды з хаты пасыходзілі. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажлу́кціцца разм. (напіцца п’яным) über den Durst trínken*, sich besáufen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Набохаць ’наліць’ (Жд. 2), рус. наббхаться ’наесціся, напіцца’. Гл. бохаць, бох.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дасы́та, прысл.

Поўнасцю, уволю (пад’есці, напіцца). Шапацеў і гаманіў рэдкі, але лапаткі дождж. Сырая ноч абдымала зямлю, дасыта напаіўшы яе вадою. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хапану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. гл. хапа́ць.

2. Добра зарабіць на чым-н. (разм.).

Хапануў грошай за бульбу.

3. Забраць што-н. у каго-н.; незаконна прысвоіць (разм.).

У яго хапанулі рукавіцы.

4. Выпіць спіртнога, напіцца (разм.).

Х. спірту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

skinful [ˈskɪnfəl] n. infml вялі́кая ко́лькасць, ко́лькі душа́ жада́е;

a skinful of food яды́ ко́лькі ўле́зе;

have a skinful BrE, slang ≅ набра́цца, напі́цца, нахлёбацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Наду́ндзіцца ’напіцца ўдосталь, уволю’ (слонім., Нар. лекс.), ’нассацца’ (Сцяц.). Гл. дундзець, дунда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нахалды́кацца экспр. ’напіцца’ (ТС). Ад гукапераймальнага халды́, параўн. халды́‑балды́ ’несур’ёзнасць’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насцяба́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца і насцёбацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Уволю пасцябаць сябе чым‑н. Насцябацца венікам у лазні.

2. Груб. Напіцца п’яным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)