Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
своечасо́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць своечасовага; здзяйсненне чаго‑н. у належны час. Я з трыбуны з’езда не выступаў і таму я хачу са старонак газеты яшчэ раз падкрэсліць праўдзівасць і своечасовасць для нас, беларускіх пісьменнікаў, папрокаў, зробленых нашай літаратуры Аляксеем Максімавічам Горкім.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пара́дак ’правільная, наладжаная сістэма размяшчэння чаго-небудзь; належны стан чаго-небудзь; устаноўлены лад, план, сістэма кіравання’; пара́дкавы, пара́дкаваць, пара́дком. Да рад (гл.). Аналагічна ў іншых слав. мовах: рус.поря́док, польск.porządek, чэш.pořádek, серб.-харв.по̏редак і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
appropriate
[əˈproʊpriət]1.
adj.
адпаве́дны, нале́жны, мэтазго́дны
2.[əˈproʊprieɪt]
v.t.
1) прызнача́ць (для спэцыя́льнае мэ́ты), асыгно́ўваць
2) прысво́йваць, прысабе́чваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sáchgemäß
1.
a мэтазго́дны; нале́жны
2.
adv мэтазго́дна, нале́жным чы́нам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
órdnungsmäßig
1.
a пра́вільны, нале́жны
2.
adv па пара́дку, пра́вільна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
becoming[bɪˈkʌmɪŋ]adj.fml
1. які́ пасуе, які́ да тва́ру
2. адпаве́дны, нале́жны; Іt was not very becoming behaviour for a teacher. Паводзіны настаўніка не адпавядалі норме.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Но́тны ’занудлівы, патрабавальны’ (мін., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), ’капрызны’ (жлоб., Мат. Гом.). Параўн. рус.нотный ’адукаваны, разумны, хітры; патрабавальны, капрызны; важны; нудны, надаедлівы’, чэш.notný ’належны; акуратны, прыстойны, значны’, першапачаткова, паводле Махэка₂ (402), у мове музыкаў і спевакоў ’па нотах, паводле нот’ (гл. нота).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
słuszny
słuszn|y
1. слушны;
2. адпаведны, належны;
~ego wzrostu — рослы, статны, станісты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
спара́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.
Разм. Прывесці ў парадак што‑н.; надаць належны выгляд, давесці да ладу. Заставалася спарадкаваць толькі цыбулю.Шыловіч.Памылі і спарадкавалі пасуду. Кожная рэч у доме старога рыбака цяпер стаяла на вызначаным ёй месцы і, як калісьці пры бабцы Тадоры, зіхацела чысцінёй.Бяганская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)