◎ Куро́жыцца ’курчыцца, мучыцца’ (ТС, Сл. паўн.-зах.). Да карожыцца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мінчава́цца ’хвалявацца, трывожыцца’ (Ян.). Няясна. Магчыма, з польск.męczyć się ’мучыцца’, ’дакучаць, назаляць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тамі́цца, тамлю́ся, то́мішся, то́міцца; незак.
1. Зморвацца, прыставаць ад цяжкай, непасільнай працы.
2.Мучыцца, пакутаваць ад чаго-н.
Т. ў палоне.
Т. ў чаканні.
3. Вытрымлівацца пры пэўных умовах для набыцця неабходных якасцей (спец.).
|| зак.стамі́цца, стамлю́ся, сто́мішся, сто́міцца (да 1 знач.) іутамі́цца, утамлю́ся, уто́мішся, уто́міцца (да 1 знач.).
|| наз.тамле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пераму́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Разм. Вельмі змучыцца; перастаць мучыцца. Перамучыўся той [воін], абмятаючы снег: быў дужэйшы і сам ненамнога.Дубоўка.Людміла вырашыла заставацца цвёрдай. Няхай Валодзя лепш раз перамучыцца, навошта дурыць хлопцу галаву.Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zerfléischen
1.
vt парва́ць, знішто́жыць
2.
(sich)му́чыцца, паку́таваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пе́кліцца ’мітусіцца’ (смарг., Сл. ПЗБ), ’мучыцца’ (Сцяшк. Сл.), пе́кліць ’мучыць, здзеквацца’ (Сцяшк. Сл.). Да пе́кла (гл.), параўн. аналагічныя ўтварэнні: польск.pieklić się ’рабіць пекла, злавацца, рабіць скандал’, чэш.peklit se ’пакутаваць, мучыцца; злавацца, крыўдзіцца’, славен.peklẹ́ti, peklíti, peklenẹ́ti ’клапаціцца, трывожыцца; засмучаць’, peklim se ’шалею, напаўняюся лютасцю’, серб.-харв.па̀клити ’намазваць смалою’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
suffer[ˈsʌfə]v.
1. паку́таваць, му́чыцца;
suffer from headaches паку́таваць ад галаўно́га бо́лю
2. перано́сіць, цярпе́ць;
suffer defeat цярпе́ць паражэ́нне
3. не́сці стра́ты; пагарша́цца (пра справы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)