verschnüren

vt

1) перавя́зваць (шнурком, вяроўкай), прашнуро́ўваць

2) ме́раць па шнуры́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аршы́н м. арши́н;

◊ а. з ша́пкаю — от горшка́ два вершка́;

ме́раць на свой а. — ме́рить на свой арши́н;

як а. праглыну́ў — как арши́н проглоти́л;

ме́раць на адзі́н а. — ме́рить на оди́н арши́н;

ба́чыць на два ~ны пад зямлёю — ви́деть на два арши́на под землёй

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

domierzyć

зак.

1. дамераць; закончыць мераць;

2. адмераць;

3. абкласці дадатковым падаткам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ánpassen

1.

vt

1) ме́раць (сукенку)

2) прыстасо́ўваць

2.

(sich)

(D) прыстасо́ўвацца, падла́джвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wymierzać

незак.

1. мераць, вымяраць, адмерваць;

2. цэліцца; мерыцца;

wymierzać sprawiedliwość — ажыццяўляць правасуддзе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áusschreiten

* vi (s)

1) кро́чыць, ісці́ вялі́кімі кро́камі; ме́раць кро́камі

2) перан. пераступа́ць ме́жы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sondować

незак.

1. зандзіраваць;

2. мар. вымяраць глыбіню лотам;

sondować wzrokiem — мераць каго позіркам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

асьмі́на, ‑ы, ж.

1. Старая мера аб’ёму сыпкіх цел, роўная палове чвэрці ці 1/8 бочкі (каля 105 л). Цешыла яе [маці] і тое, што скупы Вінцук усё ж прывёз нам за нашу службу дзве асьміны жыта і два мяшкі бульбы. Якімовіч.

2. Пасудзіна мерай на тры пуды збожжа. Мераць асьмінаю. □ На вербах бэры там раслі, на соснах — гарбузы з асьміну. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аршы́н м. Arschín m -s, -en і з ліч. - (= 0,71 м);

◊

ме́раць на свой аршы́н nach séiner Èlle méssen*;

ён бы́ццам аршы́н праглыну́ў als hätte er einen Stock verschlúckt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мірошнік ’мельнік’ (паўд.-усх., КЭС). З укр. міро́шник ’тс’ (Фасмер, 2, 627). Аднак семантычна набліжаецца да укр., паўд.-рус. борошно́ ’мука’, укр. борошни́тися ’пэцкацца мукой’, рус. арханг. бо́рошно ’на высокім месцы’ (дзе звычайна стаялі ветракі), хаця цяжка растлумачыць вакалізм кораня. Імавернасць пераходу мо‑ > мі‑ пацвярджаецца аналагічнай з’явай у мірусце́ць (гл.). Да мены б > м параўн., напрыклад, укр. чарніг. мирлу́га — бярлога. Аўтары ЕСУМ (3, 481) звязваюць яго, аднак, з дзеясловам ме́ряти ’мераць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)