zwlekać

незак.

1. разм. здымаць; сцягваць;

2. марудзіць; цягнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мохацца (экспрэс.) ’марудзіць’ (шальч., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, скарочанае ад мудыхацца ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыстарэ́каць ’марудзіць з работаю за размоваю’ (Бяльк.), прыстарэ́ка ’жарт’ (Касп.). Гл. прастарэ́ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пэ́цкацца

1. schmútzig wérden, sich beschmútzen;

2. (марудзіць з чым-н.) trödeln vi, nicht vom Fleck kómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Валакня́ ’павольнае дзеянне, цяганне па судах і пад.’ (Нас.). Да валакці ’марудзіць’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Музыла ’марудзька’ (Федар. 7). Ад музіць ’марудзіць, павольна рабіць што-небудзь, перашкаджаць’, якое з му́дзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пе́плецца ’паволі рабіць’, пе́пліць ’марудзіць’ (ТС). Магчыма, балтызм, гл. Санько (Kryuja, 1996, I, 91), які параўноўвае з літ. pëpis ’вялы чалавек’, pépti ’слабець, чэзнуць’, параўн. таксама літ. pė́plinėti, pė̃pinėti, pė̃pinti ’нязграбна, нехлямяжа хадзіць, разявіўшы рот’, аднак геаграфія сведчыць, хутчэй, пра гукапераймальны ці імітатыўны характар слова, параўн. балг. пъ́пля паўзці, марудзіць’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кро́пштацца ’корпацца,^ марудзіць’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Параўн. літ. krapštytis (там жа, 2, 524). Гл. крап‑ штаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пу́пніць ’марудзіць, корпацца’, пу́пніцца ’тс’, пу́пня, пу́пна ’маруда’, фраз. пу́пня пу́пніць ’доўга рабіць нешта’ (ТС). Гл. пыпніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

копа́ться несов., разг.

1. (рыться) капа́цца;

2. (возиться) ко́рпацца; (медлить) мару́дзіць, ке́шкацца;

3. страд. капа́цца; выбіра́цца; см. копа́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)