манагі́нія

(ад мана- + гр. gyne = жанчына, жонка)

аднажонства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лганьё ср., разг. ілга́нне, -ння ср., (после гласных) лга́нне, -ння ср., хлусня́, -ні́ ж., мана́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Ляна́, лена́ ’лянота, ленасць’ (ТС). Бел. рэгіяналізм, утвораны пры дапамозе суфікса ‑а з абстрактным значэннем (Слаўскі, SP, 1, 59), як мана́. Да ляны́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

манахро́м

(ад мана- + гр. chroma = колер, афарбоўка)

аднаколерны прадмет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

untruth

[ʌnˈtru:Ө]

n.

1) фальшы́васьць, няпра́вільнасьць f.

2) мана́, ілжа́ f.; няпра́ўда f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flam

[flæm]

n.

1) вы́думка, мана́; ілжа́ f.

2) ашука́нства n.; махля́рства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

манагра́ма

(ад мана- + -грама)

спляценне некалькіх літар у адзін узор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манафо́та

(ад мана- + фота)

фотанаборная машына, пабудаваная па прынцыпу манатыпа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

я́вный

1. (не скрываемый, открытый) я́ўны;

я́вная симпа́тия я́ўная сімпа́тыя;

2. (очевидный) відаво́чны, я́ўны;

я́вная ложь відаво́чная (я́ўная) мана́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манаве́рш

(ад мана- + верш)

верш, які складаецца з аднаго радка; аднарадковік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)