*Ляна́, лена́ ’лянота, ленасць’ (ТС). Бел. рэгіяналізм, утвораны пры дапамозе суфікса ‑а з абстрактным значэннем (Слаўскі, SP, 1, 59), як мана́. Да ляны́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
манагі́нія
(ад мана- + гр. gyne = жанчына, жонка)
аднажонства.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
untruth
[ʌnˈtru:Ө]
n.
1) фальшы́васьць, няпра́вільнасьць f.
2) мана́, ілжа́f.; няпра́ўда f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
flam
[flæm]
n.
1) вы́думка, мана́; ілжа́f.
2) ашука́нства n.; махля́рства n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
я́вный
1.(не скрываемый, открытый)я́ўны;
я́вная симпа́тияя́ўная сімпа́тыя;
2.(очевидный) відаво́чны, я́ўны;
я́вная ложь відаво́чная (я́ўная) мана́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
манахро́м
(ад мана- + гр. chroma = колер, афарбоўка)
аднаколерны прадмет.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
няпра́ўда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. Тое, што знаходзіцца ў супярэчнасці з праўдай; хлусня, мана. — Па-мойму, нічога няма добрага [у жыцці вясковага настаўніка], — скептычна адказвае Вольга Віктараўна. — Няпраўда, Вольга Віктараўна, — ёсць!Колас.
2. Ашуканства; падман. З нечым цяжкім на сэрцы выйшла я з касцёла, дзе ўбачыла столькі абману і няпраўды.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мані́са ’меліса’ (карэліц., Нар. словатв.). У выніку кантамінацыі лексем мелі́са і мана́ ’пах’ (параўн. тлумачэнне інфарматара: новы вулей перад тым, як у яго заганяюць рой, націраюць манісаю, бо пчолы вельмі любяць гэты пах).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мані́ст ’цыкута ядавітая, Cicuta virosa L.’ (Бес.). Няясна. Магчыма, да мана́ ’зман, насланнё, чары’. Параўн. аналагічнае польск.szaleń, szalej (ад szaleć ’шалець’), чэш.bolehlav velký, укр.бішениця, дурі́йка ’вех, цыкута’. Старажытны суфікс ‑isto (?).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мінаві́цы (мн.) ’кружны шлях’ (Кліх), ’наўкол, кругом’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). З польск.manowiec, manowisko ’бездарожжа’, ’невядомы, ілюзорны пераход’, ’пабочная памылковая дарога’. Да мана́, падма́н (гл.). Пачатковае мі‑ (замест ма‑) пад уплывам абміну́цца, міну́ць.