quásseln

vi разм. балбата́ць глу́пствы, мало́ць лухту́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chatter​2 [ˈtʃætə] v.

1. балбата́ць, мало́ць языко́м

2. ля́скаць (зубамі ад холаду)

3. брынча́ць, бры́нкаць

4. шчабята́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quátschen

vi разм. балбата́ць абы-што́, мало́ць [вярзці́] лухту́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вярзці́ і ве́рзці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, верзяце; пр. вёрз, вярзла і верзла, ‑ло; незак., што.

Разм. Гаварыць недарэчнасці, бязглуздзіцу.

•••

Вярзці (малоць, плесці) лухту — балбатаць, гаварыць што‑н. неверагоднае, недарэчнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шатрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Ачышчаць зерне ад абалонак перад тым, як малоць на муку або пускаць на крупы. [Іван:] — Адны Перагуды аж два вазы [збожжа] прыперлі, і ўсё шатраваць. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bajdurzyć

незак. малоць бязглуздзіцу; плесці глупства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мелену́ць ’хутка пабегчы’ (ТС). Да малоць (гл.) з пераносам значэння ’малоць’ > ’хутка махаць (нагамі)’. Аб суфіксе ‑nǫ‑ti гл. Слаўскі, SP, 1, 44–45.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mill​2 [mɪl] v. мало́ць

mill about [ˌmɪləˈbaʊt] phr. v. BrE =

mill aroundmill around [ˌmɪləˈraʊnd] phr. v. бязла́дна ру́хацца (пра людзей); тапта́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мельну́ць ’сказаць’ (ТС). Да малоць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лухта́, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.

Разм. Бязглуздзіца, бяссэнсіца, недарэчнасць; глупства. Нельга было не смяяцца, гледзячы на сур’ёзную Сымонаву міну, з якою выдаваў ён лухту за праўду. Колас.

•••

Вярзці (малоць, плесці) лухту гл. вярзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)