1. У царскай Расіі: чыноўнік мясцовай адміністрацыі з вышэйшай ваенна-адміністрацыйнай уладай, які стаяў на чале генерал-губернатарства.
2. У краінах Садружнасці нацый: прадстаўнік англійскага манарха, які лічыцца кіраўніком дзяржавы.
|| прым.генера́л-губерна́тарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наве́чна, прысл.
Назаўсёды. Лічыцца навечна ў спісах палка. □ Імёны герояў .. будуць высечаны на мармуры, каб навечна застацца ў народнай памяці.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ускудла́чыцца, ‑лачуся, ‑лачышся, ‑лічыцца; зак.
Тое, што і ускудлаціцца. Валасы.. [Перагуда], даўно не стрыжаныя, ускудлачыліся і, як купіна, ляжалі на падушцы.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэспаты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Заснаваны на дэспатыі. Дэспатычныя формы кіравання.
2. Самаўладны, які не лічыцца з воляй і жаданнямі другіх. Дэспатычны характар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
успрыі́млівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць успрыімлівага. Пры пасадцы дрэў прыходзіцца лічыцца з іх успрыімлівасцю да шкодных газаў, дыму, дрэнных глебавых умоў і асвятлення.Гавеман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
defer2[dɪˈfɜ:]v.(to)fmlлічы́цца (з кім-н./чым-н.); згаджа́цца (з кім-н./чым-н.); саступа́ць, падпарадко́ўвацца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
take into account
лічы́цца з кім-чым, браць пад ува́гу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пала́шчыцца, ‑шчуся, ‑шчышся, ‑лічыцца; зак.
Лашчыцца некаторы час. [У час нашай размовы] падбег палашчыцца .. сабачка Рыжман.Лужанін.Часам .. [Веры] вельмі хацелася закрыць кнігу, палашчыцца ў цёплых сонечных промнях.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сосчи́тываться
1. разлі́чвацца; (расплачиваться) распла́чвацца;
2.перен. (мстить) разлі́чвацца, раскві́твацца;
3.страд.лічы́цца, злі́чвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пліяпітэ́к
(ад гр. pleion = большы + -пітэк)
выкапнёвая чалавекападобная малпа, якая лічыцца продкам гібона.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)