◎ Лескане́ць, лесконёць ’ляскатаць’ (ТС). Да ляскаць. Суфіксацыя, як у драг. *стуганёць (> стугонітэ ’грукаць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ля́скат, ‑у, М ‑каце, м.

Дзеянне паводле дзеясл. ляскаць (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. З ляскатам падыходзіць браняпоезд, шэры, важкі, з дуламі гармат, з кулямётамі. Мележ. Я затыкала вушы, каб не чуць ляскату бізуноў і шомпалаў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clank

[klæŋk]

1.

n.

бра́згат, скры́гат -у m.

2.

v.

бра́згаць, бразгаце́ць; грукаце́ць, ля́скаць; скрыгата́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flick​2 [flɪk] v.

1. пстры́каць, ля́скаць, шчо́ўкаць; зма́хваць;

flick the switch шчо́ўкнуць/пстры́кнуць выключа́льнікам

2. пераго́ртваць, гарта́ць (кнігу, часопіс і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цвя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Разм. Тое, што і чвякаць (у 2 знач.). Памякчэла надвор’е, растаў снег, цвякала гразь. Гурскі.

2. Ляскаць жалезным прадметам. Цвякаць замком партфеля. □ А дзяўчына.., што была партнёршай у Ралана, цвякаючы канькамі па падлозе, затанцавала: — Згодны, згодны, згодны!.. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ля́скат ’гукі пры лясканні’ (ТСБМ, Растарг.; стаўб.; Нар. словатв.), ля́скот ’бразгат’ (ТС), укр. лескіт ’трэск’. Утворана ад леската́ць (гл.) < прасл. leskati > ляскаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Патана́, пагона ’пляткар, балбатун’, патоніэти ’вярзці недарэчнасці, бязглуздзіцу’, ’балбатаць’ (Бес.). З венгерскай мовы, параўн. венг. pakpnäs ’трэск, шчоўк’ pattani ’трашчаць, шчоўкаць, ляскаць’. ©

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нахлапны́: нахлапная балка ’апошняе суцэльнае бервяно, якое кладзецца над сточанымі бярвеннямі’ (Сл. ПЗБ). Да гукапераймальнага хлопаць ’стукаць, ляскаць; стукаць, накрываць зверху’, параўн. нахлюпісты, ахлу́п (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нащёлкивать несов.

1. (орехов и т. п.) налу́скваць, налу́зваць;

2. (щёлкать кнутом) ля́скаць; (пальцами) пстры́каць;

3. (о птицах) обл. цёхкаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ляшчотка ’трашчотка’ (Гарэц.), ’раздвоеная на адным канцы палоска кары, якая ўжываецца для біцця ў гульні’ (Нас.), ’аплявуха’ (Шат.). Да ляскаць, лёскат (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 62).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)