Які абыякава, нядобрасумленна адносіцца да сваіх абавязкаў, спраў; лянівы. Быў тут раней брыгадзірам чалавек нядбайны і ўсё давёў да крайнасці.Кулакоўскі.І сынам трохі нездаволены дзед: нядбайны. Паспаць любіць. То печы, то жонкі пільнуецца.Колас.// Які сведчыць аб чыёй‑н. абыякавасці, нядобрасумленнасці. Нядбайныя адносіны да працы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
idle1[ˈaɪdl]adj.
1.ляні́вы; бяздзе́йны
2. які́ бяздзейнічае, не працу́е; незаня́ты
3. ма́рны, дарэ́мны;
an idle attempt дарэ́мная спро́ба;
idle curiosity пуста́я ціка́васць;
idle rumours беспадста́ўныя чу́ткі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
snail
[sneɪl]
n.
1) смоўж смаўжа́m., сьліма́к -а́m.
2) Figur.ляні́вы, паво́льны чалаве́к
•
- snail mail
- snail’s pace
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ляны́, ‑ая, ‑ое.
Разм. Тое, што і лянівы. Ляныя валы паціху ідуць уперадзе сахі, бароняцца хвастамі ад аваднёў і мух, махаюць галовамі, аж ярмо рыпіць.Галавач.Бацька чамусьці аціх, ён нават пугай не пакручвае ўжо на коней, і яны ідуць павольнай ляною паходкай.Сабаленка.З дубровы дзьмуў ляны ветрык.Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ляні́ўка ’падкалочаны селядзечны расол’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Узнікла ў выніку намінацыі выразу, які складаўся з прыметніка і назоўніка, накшталт польск.leniwe pierogi < укр.ліни́ві пироги́, бел.лянівы суп, лянівыя варэнікі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
säumig
a
1) мару́длівы, ляні́вы; бесталко́вы
2) які́ заўсёды по́зніцца (пра чалавека)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Не́цяг ’вераценнік вялікі’ (пін., Веснік БДУ, 1981, 1, 26), нэцяг ’балотная птушка зуй’ (Дразд.), нецег ’кулік’ (брагін., Мат. Гом.). Відаць, адлюстроўвае характэрныя звычкі ці паводзіны птушкі (параўн., Антропаў, Веснік БДУ, 1981, 1, 26), параўн. цяга ў мове паляўнічых і пад., або характарызуе яе, параўн. укр.нетяга ’бедны, бядняк’, рус.нетяга ’слабасць, недастатковая цяга паветра (у печы)’, ст.-рус.нетягъ ’лянівы, гультаявата (да тягнути ’нести повинности’, гл. Варбот, Словообр., 68–69) і пад. Да цягнуць (гл.), параўн. няяснае ц.-слав. нетАГь (ESSJ SG, 2, 447) і слонка ’вальдшнеп’ з роднасным літ.slinkas ’лянівы! (Голуб-Копечны, 339).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бязру́кі, ‑ая, ‑ае.
Які не мае рукі, рук. Арсеню першыя дні ў дзіцячым доме было нялёгка. Не таму, што ён быў бязрукі.Нядзведскі.//перан. Няспрытны ў рабоце, няўмелы. [Валянціна Міхайлаўна] не пачула, як .. [доктар] падышоў, як стаў ззаду і цераз яе плячо глядзеў на яе бязрукую работу.Васілевіч./узнач.наз.бязру́кі, ‑ага, м.Лянівы горш за бязрукага.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Дра́хлы ’драхлы’ (БРС). Рус.дря́хлый, рус.-ц.-слав.дрѧхлыи ’пануры, смутны, марудны, лянівы, стомлены і да т. п.’, дрѧсълыи ’пануры’, укр.дряглий ’стары, падгніўшы’, ст.-сл.дрѧхлъ ’смутны, лянівы’, дрѧселъ ’пануры, смутны’, балг.дре́хъл ’абадраны’, серб.-харв.дре̏сео ’смутны’, в.-луж.drjechły ’брудны’ і г. д. Прасл.*dręx(ъ)lъ(jь), *dręsьlъ(jь), *dręselъ(jь). Лічыцца звязаным з літ.drum̃sti ’муціць, перамешваць’; сляды апафаніі вакалізму бачаць у ст.-рус.дроухлъ (*drǫx‑ : *dręx‑). Агляд літ-ры гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 112–113. Сюды ж вытворныя тыпу драхле́ць, дра́хласць (БРС). Гл. яшчэ Фасмер, 1, 544 (спецыяльна аб рус. слове друхлый).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
schläfrig
a
1) со́нны, санлі́вы
ich bin ~ — мяне́ хі́ліць на сон
2) вя́лы, ляні́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)