ляні́вы, -ая, -ае.

1. Схільны да ляноты, які ўхіляецца ад працы.

Л. хлопец.

2. Вялы, павольны.

Лянівая паходка.

|| наз. ляні́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляні́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ляні́вы ляні́вая ляні́вае ляні́выя
Р. ляні́вага ляні́вай
ляні́вае		 ляні́вага ляні́вых
Д. ляні́ваму ляні́вай ляні́ваму ляні́вым
В. ляні́вы (неадуш.)
ляні́вага (адуш.)		 ляні́вую ляні́вае ляні́выя (неадуш.)
ляні́вых (адуш.)
Т. ляні́вым ляні́вай
ляні́ваю		 ляні́вым ляні́вымі
М. ляні́вым ляні́вай ляні́вым ляні́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ляні́вы лени́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляні́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які схільны да ляноты, ухіляецца ад працы. Хітрым чалавекам стаў сын Амяльяніхі. Ды не толькі хітрым, але і лянівым. Кавалёў. [Барабаха:] — [Наймічка] на ўсе штукі здатная, толькі да работы лянівая. Якімовіч. / у знач. наз. ляні́вы, ‑ага, м. Цяжкая праца толькі для лянівых. Бічэль-Загнетава. Санлівага не дабудзішся, а лянівага не дашлешся. Прыказка. // Які выяўляе ляноту. — Цяпер маю ахвоту ў цяньку пасядзець пад гэтымі дубамі — лянівым і рахманым голасам сказаў Іван Мацкевіч. Бядуля.

2. Вялы, павольны (пра рухі, паходку і пад.). Праз паўгадзіны сяброўкі пляліся ўжо лянівай паходкай людзей, якім няма куды і няма чаго спяшацца. «Звязда». // перан. Які павольна, слаба дзейнічае. Спакойнае мора задумана і ціха плёскала на берагі лянівай белапеннай хваляй. Самуйлёнак. Недалёка за імшыстымі стваламі дрэў паблісквае лянівымі хвалямі рэчка. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лянівы, ляны, нядбалы; лайдачы (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ляны́, см. ляні́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ленава́ты, -ая, -ае.

Крыху лянівы, з адзнакамі ленасці.

Л. хлопец.

|| наз. ленава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нядба́йны, -ая, -ае.

Які абыякава адносіцца да сваіх абавязкаў; лянівы.

Н. гаспадар.

|| наз. нядба́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нядба́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м. (разм.).

Нядбалы, лянівы чалавек.

|| ж. нядба́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц.

|| прым. нядба́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лени́вый ляні́вы, гультаява́ты;

◊

лени́вые щи све́жая капу́ста.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)