◎ Лаўж ’куча галля’ (ігн., Сл. паўн.-зах.), лаўжо ’тс’ (Мат. Гом.). З літ. laužas ’агонь, касцёр’, ’лом’, ’куча галля’. Сюды ж ігн. лаўж ’куча нямытых рэчаў’. Параўн. лоўж, лобжа, ломжа, а таксама лат. lauza ’куча’, ’ламачча, павал’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

woodpile

[ˈwʊdpaɪl]

n.

ку́ча або́ шта́бэль дро́ваў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ку́па, -ы, мн. -ы, куп, ж.

1. Група дрэў, кустоў, якія густа растуць.

К. кустоў.

2. Гурт, група (людзей).

К. людзей.

Калі робіш у купе, то не баліць у пупе (з нар.).

3. Вялікая колькасць чаго-н., куча (разм.).

К. саломы.

◊

Да купы (разм.) — у адно месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бруд (род. бру́ду) м.

1. грязь ж.; (отсутствие чистоты — ещё) нечистота́ ж.;

б. на рука́х — грязь на рука́х;

ку́ча бру́ду — ку́ча гря́зи (нечисто́т);

2. (отбросы) нечисто́ты мн.;

3. перен. грязь ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sackful [ˈsækfʊl] n. по́ўны мех, по́ўны куль (чаго-н.);

sackfuls of money ку́ча гро́шай, незлічо́нае бага́цце

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гэ́блік, ‑а, м.

Памянш. да гэбель; невялікі гэбель. Гэблік так спрытна хадзіў у яго руках, што Сымонка не паспеў агледзецца, як на варштаце вырасла куча белапенных стружак. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ánsammlung

f -, -en канцэнтра́цыя; ско́пішча, нато́ўп, ку́ча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лоўж, лаўжа, м.

Галлё, скінутае ў кучу; куча галля. Іпатыч і Гіль падбіралі ссечаныя галіны і сцягвалі ў лоўж. Гамолка. Драбналессе было старанна высечана. Яно сохла ў маленькіх лаўжах. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пале́нне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паліць (у 2, 3 знач.).

пале́нне ​2, ‑я, н., зб.

Палены. На дварэ — паленне, цёскі, Куча сметніку ляжыць. Колас. [Саўчанка] усміхнуўся, паправіў палкай паленне ў печцы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кла́тка ’куча’ (Выг.). Гл. кладкай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)