пале́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. паліць (у 2, 3 знач.).
пале́нне 2, ‑я, н., зб.
Палены. На дварэ — паленне, цёскі, Куча сметніку ляжыць. Колас. [Саўчанка] усміхнуўся, паправіў палкай паленне ў печцы. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)