гумігу́т

(ад лац. gummi = камедзь + gutta = кропля)

млечны сок некаторых трапічных дрэў, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы, жывапісе, медыцыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сталагмі́ты

(ад гр. stalagma = кропля)

вапняковыя ўтварэнні на дне пячор, якія ўзнікаюць пры падзенні кропель вады, насычанай кальцыем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

T, t [ti:] n. 20-я літара англійскага алфавіта

♦

to a T/tee infml зусі́м дакла́дна; якра́з; кро́пля ў кро́плю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гута́цыя

(ад лац. gutta = кропля)

выдзяленне раслінамі кропляў вады праз спецыяльныя вусцейкі (гідатоды), што назіраецца ў цёплае і вільготнае надвор’е.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

sprinkling [ˈsprɪŋklɪŋ] n. невялі́кая ко́лькасць, кро́пля;

a sprinkling of knowledge мізэ́рныя ве́ды;

a fair sprinkling of English words неабхо́дны мі́німум англі́йскіх слоў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Кра́пля ’кропля’ (Сл. паўн.-зах., ТС, КЭС, лаг., З нар. сл.). Укр. крапля, рус. крапля, серб.-харв. krapla, славен. kráplja, польск. krapla, чэш. krapja. Да прасл. krapja < krapati. Гл. крапаць 1, крапіць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сталагна́ты

(ад гр. stalagma = кропля)

нацёчныя мінеральныя ўтварэнні ў выглядзе слупоў, якія ўзнікаюць у карставых пячорах пры злучэнні сталагмітаў і сталактытаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

blob

[blɑ:b]

1.

n.

1) кро́пля f.

a blob of syrup — кро́пля сыро́пу

2) мале́нькі камя́к (зямлі́, глі́ны)

3) каляро́вая пля́мка або́ пы́рска (фа́рбы)

2.

v.t.

пэ́цкаць, пля́міць; запы́рскваць, заплёхваць

to blob paint on the wall — запы́рскаць сьцяну́ фа́рбай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ка́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Разм. Капля, кропля. Чутно ўжо, як пачынаюць за акном падаць капкі са страхі на зямлю. Галавач. На сурдуце былі сякія-такія плямы, паходжанне якіх можна было б вытлумачыць неасцярожна ўпаўшымі капкамі верашчакі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́ты

(лац. gutta = кропля)

упрыгожанні ў выглядзе дробных усечаных конусаў або цыліндраў пад трыгліфамі і над трыгліфамі і метопамі ў будынках дарычнага ордэра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)