рукаві́чкі, ‑чак; адз. рукавічка, ‑чкі, ДМ ‑чцы, ж.

Памянш. да рукавіцы; невялікія рукавіцы. [Марынка] узяла ў маці клубок чырвоных нітак і звязала брату рукавічкі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паві́ць, паўю, паўеш, паўе; паўём, паўяце; заг. паві; зак., што.

1. і без дап. Віць некаторы час.

2. Звіць усё, многае. Павіць усе ніткі ў клубок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ball​2 [bɔ:l] v. збіра́ць, звя́зваць у клубо́к; сціска́цца ў камя́к;

Her hands balled into fists. Яна сціснула рукі ў кулакі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыкаці́цца, ‑качуся, ‑коцішся, ‑коціцца; зак.

Коцячыся, наблізіцца да каго‑, чаго‑н., папасці куды‑н. Мяч прыкаціўся да вады. □ — А прыкоціцца той клубок проста да сонцавай маткі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Klüngel

m -s, -

1) клубо́к

2) перан. згра́я, кампа́нія, клі́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пазвіва́ць сов. (о многом)

1. (сплести в одну прядь) свить;

2. (в клубок) смота́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

skłębić się

зак.

1. скруціцца ў клубок;

2. пераблытацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

умата́цца сов.

1. (наматываясь, уместиться) умота́ться;

усе́ ні́ткі ў адзі́н клубо́к не ўмата́юцца — все ни́тки в оди́н клубо́к не умота́ются;

2. разг. замота́ться;

ле́йцы ўмата́ліся ў ко́ла — во́жжи замота́лись в колесо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Матаючы, звіць у клубок, маток; наматаць на што‑н. Зматаць пражу ў клубок. Зматаць дрот. □ [Цясляр] падняў шнур з зямлі, хацеў, відаць, звязаць, але зматаў і адкінуў у бок. Ракітны.

2. Матаючы, зняць з чаго‑н.; разматаць. Зматаць бінт з пальца.

•••

Зматаць вулачкі (вуды) — спешна пакінуць якое‑н. месца. Калі ж працы жаданай дзе-небудзь паблізу не знойдзецца, думаў Кірыл, давядзецца зматаць вудачкі. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакаці́цца, -качу́ся, -ко́цішся, -ко́ціцца; зак.

1. Коцячыся, дасягнуць якога-н. месца.

Клубок дакаціўся да парога.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Данесціся, пачуцца (пра гукі грому, гармат і пад.).

Здалёку дакаціўся грукат гармат.

3. перан. Апусціцца (у 2 знач.), дайсці да непрыемнасцей (разм.).

Д. да злачынства.

|| незак. дако́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)