Wúrzelsilbe

f -, -n лінгв. карэ́нны склад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wúrzelzahl

f -, -en матэм. карэ́нны лік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

aborigine [ˌæbəˈrɪdʒəni] n.

1. абарыге́н; аўтахто́н; карэ́нны жыха́р, тузе́мец, ту́былец

2. Аbo riginе абарыге́н (пра карэннага жыхара Аўстраліі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ку́тні зуб ’карэнны зуб’ (ТСБМ, ТС, Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Ян., Жыв. сл.). Да кут (гл.), кутаць 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

aboriginal​1 [ˌæbəˈrɪdʒənl] n.

1. Aboriginal абарыге́н (пра карэннага жыхара Аўстраліі)

2. абарыге́н; аўтахто́н; карэ́нны жыха́р, тузе́мец, ту́былец, тутэ́йшы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Báckenzahn

m -(e)s, -zähne карэ́нны зуб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Káuzahn

m -(e)s, -zähne карэ́нны зуб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

grinder

[ˈgraɪndər]

n.

1) тачы́льшчык -а m.

2) тачы́ла n.

3) карэ́нны зуб

•

- grinders

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Máhlzahn

m -(e)s, -zähne анат. карэ́нны зуб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АЎТАХТО́Н (ад грэч. autochthōn мясцовы, карэнны) у геалогіі, участак зямной кары, які не зведаў значных гарыз. перамяшчэнняў і залягае пад насунутым на яго тэктанічным покрывам (алахтонам). Подсцільныя пароды звычайна рэзка адрозніваюцца ад покрыўных, зона размежавання іх запоўнена міланітамі. Можа мець складкавыя ці разрыўныя парушэнні незалежна ад покрыва або сумесна з ім. Пашыраны ў складкавых абласцях.

М.А.Нагорны.

т. 2, с. 122

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)