сфе́ра ж., в разн. знач. сфе́ра; (о форме тела — ещё) шар м.;

с. ўплы́ву — сфе́ра влия́ния;

зямна́я с. — земна́я сфе́ра; земно́й шар;

адчува́ць сябе́ ў сваёй ~ры — чу́вствовать себя́ в свое́й сфе́ре;

нябе́сная с. — небе́сная сфе́ра;

с. паслу́г — сфе́ра услу́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

globe

[gloʊb]

1.

n.

1) ку́ля f., шар -а m., сфэ́ра f., зямна́я ку́ля

2) зямля́ f., сьвет -у m.

3) плянэ́та f., нябе́снае це́ла

4) глёбус -а m.

2.

v.

прыма́ць фо́рму ша́ра, надава́ць фо́рму ша́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

earth

[ɜ:rӨ]

1.

n.

1) зямля́ f.; зямна́я ку́ля

2) су́ша f.

3) гле́ба f.

4) Electr. зазямле́ньне n.

2.

v.t.

1) зазямля́ць

2) прысыпа́ць, абсыпа́ць (зямлёю)

3) заганя́ць у нару́

3.

v.i.

хава́цца ў зямлю́

- come back to earth

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грунт

(польск. grunt, ад с.-в.-ням. grunt)

1) верхні пласт зямлі, глеба;

2) зямная паверхня наогул (напр. цвёрды г., пясчаны г.);

3) дно вадаёма (донны г.);

4) слой рэчыва, які наносіцца на палатно будучай карціны для надання паверхні гладкасці, патрэбнага колеру і інш.;

5) перан. тое галоўнае, на чым засноўваецца што-н. (траціць г. пад нагамі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

crust

[krʌst]

1.

n.

1) скары́нка f., акра́ец -йца m.

2)

а) зацьвярдзе́лы пласт (шкарлу́пінка)

б) ра́кавінка f.а́ка, кра́ба), панцы́р чарапа́хі

3) Geol. зямна́я кара́

4) струп -а m. (на ра́не)

5) аса́дак -ку m. (віна́)

2.

v.

пакры́ць (-ца) скары́нкаю, каро́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hinge

[hɪndʒ]

1.

n.

1) заве́са f.; крук -а́ m.

2) шпень -яня́ m.; вось, асно́ва f.; гало́ўны пры́нцып

off the hinges — не ў пара́дку, сапсу́ты

3) Obsol. зямна́я вось

2.

v.t.

1) вісе́ць, ру́хацца на заве́сах ці вако́л во́сі

2) зале́жаць ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

атмасфе́ра ж

1. геагр, астр Atmosphäre f -, -n, Lfthülle f -;

зямна́я атмасфе́ра rdatmosphäre f;

2. перан (абставіны) Atmosphäre f -; Klma n -s;

атмасфе́ра ўзаемаразуме́ння Atmosphäre [Klma] der Verständigung;

атмасфе́ра перамо́ваў Verhndlungsklima n, Gesprächsklima n;

3. (адзінка ціску) Atmosphäre f -, -n (скар фіз atm., тэх at.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гарызо́нт

(гр. horizon, -ntos = які абмяжоўвае)

1) лінія ўяўнага судакранання неба з зямной або воднай паверхняй, а таксама прастора неба над гэтай лініяй;

2) уся бачная навокал зямная паверхня, далягляд;

3) перан. круг магчымасцей, перспектыва (напр. адкрыліся новыя гарызонты ў навуцы);

4) перан. сума ведаў, кругагляд чалавека (напр. чалавек з шырокім гарызонтам).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

БЭ́ЛШЭВІЦА

(Belževica; сапр. Элсберга) Візма Янаўна (н. 30.5.1931, Рыга),

латышская паэтэса. Засл. дз. культуры Латвіі (1986), ганаровы член АН Латвіі (1990). Скончыла Літ. ін-т імя Горкага ў Маскве (1961). Друкуецца з 1947. Аўтар кніг вершаў («Усю зіму вясна», 1955; «Зямная цяплынь», 1959; «Мора гарыць», 1966; «У маруне», 1976), навел і апавяданняў («Няшчасце ў дом», 1979). У яе паэзіі — праблемы грамадскага існавання, нац. самасвядомасці, душэўнай адзіноты асобы. Проза Бэлшэвіцы адметная лаканічнасцю, інтрыгай, тонкім псіхалагізмам. Вядомая і як драматург. Пісала казкі для дзяцей. На латыш. мову пераклала творы А.Астрэйкі, С.Грахоўскага. На бел. мову творы Бэлшэвіцы пераклаў В.Сёмуха.

Тв.:

Бел. пер. — Белы алень. Мн., 1985;

у кн.: Сучасныя латышскія апавяданні. Мн., 1978;

Латышская савецкая паэзія: Анталогія. Т. I. Мн., 1984;

Песня Даўгавы. Мн., 1986.

М.Абала.

т. 3, с. 384

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

грунт

(польск. grunt, ад ням. Grund)

1) верхні пласт зямлі, глеба; зямная паверхня наогул (напр. пясчаны г.);

2) дно вадаёма (напр. донны г.);

3) ніжні слой фарбы, які наносіцца на палатно будучай карціны для надання паверхні гладкасці, патрэбнага колеру і інш.;

4) перан. тое галоўнае, на чым засноўваецца што-н. (напр. траціць г. пад нагамі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)