сфе́ ра   ж.  , в разн. знач.   сфе́ ра; (о форме тела — ещё ) шар м.  ;
с. ўплы́ ву  — сфе́ ра влия́ ния;
зямна́ я  с.  — земна́ я сфе́ ра; земно́ й шар;
адчува́ ць сябе́  ў сваёй ~ры  — чу́ вствовать себя́  в свое́ й сфе́ ре;
нябе́ сная с.  — небе́ сная сфе́ ра;
с. паслу́ г  — сфе́ ра услу́ г
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
globe 
[gloʊb] 
1. 
n. 
1) ку́ ля f.  , шар -а m.  , сфэ́ ра f.  , зямна́ я  ку́ ля
2) зямля́  f.  , сьвет -у m. 
3) плянэ́ та f.  , нябе́ снае це́ ла
4) глёбус -а m. 
2. 
v. 
прыма́ ць фо́ рму ша́ ра, надава́ ць фо́ рму ша́ ра
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)   
earth 
[ɜ:rӨ] 
1. 
n. 
1) зямля́  f.  ; зямна́ я  ку́ ля
2) су́ ша f. 
3) гле́ ба f. 
4) Electr.   зазямле́ ньне n. 
2. 
v.t. 
1) зазямля́ ць
2) прысыпа́ ць, абсыпа́ ць (зямлёю) 
3) заганя́ ць у нару́ 
3. 
v.i. 
хава́ цца ў зямлю́ 
•
- come back to earth
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)   
грунт 
(польск.  grunt, ад с.-в.-ням.  grunt)
1) верхні пласт зямлі, глеба;
2) зямная  паверхня наогул (напр.  цвёрды г., пясчаны г.);
3) дно вадаёма (донны г.);
4) слой рэчыва, які наносіцца на палатно будучай карціны для надання паверхні гладкасці, патрэбнага колеру і інш. ;
5) перан.   тое галоўнае, на чым засноўваецца што-н.  (траціць г. пад нагамі).
 Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова) 
crust 
[krʌst] 
1. 
n. 
1) скары́ нка f.  , акра́ ец -йца m. 
2)
а) зацьвярдзе́ лы пласт (шкарлу́ пінка) 
б) ра́ кавінка f.   (ра́ ка, кра́ ба) , панцы́ р чарапа́ хі
3) Geol.   зямна́ я  кара́ 
4) струп -а m.   (на ра́ не)
5) аса́ дак -ку m.   (віна́ )
2. 
v. 
пакры́ ць (-ца) скары́ нкаю, каро́ ю
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)   
hinge 
[hɪndʒ] 
1. 
n. 
1) заве́ са f.  ; крук -а́  m. 
2) шпень -яня́  m.  ; вось, асно́ ва f.  ; гало́ ўны пры́ нцып
off the hinges — не ў пара́ дку, сапсу́ ты 
3) Obsol.   зямна́ я  вось
2. 
v.t. 
1) вісе́ ць, ру́ хацца на заве́ сах ці  вако́ л во́ сі
2) зале́ жаць ад чаго́  
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)   
атмасфе́ ра  ж 
1.  геагр  , астр   Atmosphäre f   -, -n, Lú fthülle f   -;
зямна́ я  атмасфе́ ра  É rdatmosphäre f  ;
2.  перан   (абставіны ) Atmosphäre f   -; Klí ma n   -s;
атмасфе́ ра ўзаемаразуме́ ння   Atmosphäre [Klí ma] der Verständigung;
атмасфе́ ра перамо́ ваў   Verhá ndlungsklima n  , Gesprächsklima n  ;
3.  (адзінка ціску ) Atmosphäre f   -, -n (скар   фіз   atm., тэх   at.)
 Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)   
гарызо́ нт 
(гр.   horizon, -ntos = які абмяжоўвае)
1) лінія ўяўнага судакранання неба з зямной або воднай паверхняй, а таксама прастора неба над гэтай лініяй;
2) уся бачная навокал зямная  паверхня, далягляд;
3) перан.   круг магчымасцей, перспектыва (напр.  адкрыліся новыя гарызонты ў навуцы);
4) перан.   сума ведаў, кругагляд чалавека (напр.  чалавек з шырокім гарызонтам).
 Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.) 
БЭ́ ЛШЭВІЦА 
(Belževica; сапр.  Элсберга) Візма Янаўна (н.  30.5.1931, Рыга),
латышская паэтэса. Засл. дз. культуры  Латвіі (1986), ганаровы член АН  Латвіі (1990). Скончыла Літ.  ін-т  імя Горкага ў Маскве (1961). Друкуецца з 1947. Аўтар кніг вершаў («Усю зіму вясна», 1955; «Зямная  цяплынь», 1959; «Мора гарыць», 1966; «У маруне», 1976), навел і апавяданняў («Няшчасце ў дом», 1979). У яе паэзіі — праблемы грамадскага існавання, нац.  самасвядомасці, душэўнай адзіноты асобы. Проза Бэлшэвіцы адметная лаканічнасцю, інтрыгай, тонкім псіхалагізмам. Вядомая і як драматург. Пісала казкі для дзяцей. На латыш. мову пераклала творы А.Астрэйкі, С.Грахоўскага. На бел.  мову творы Бэлшэвіцы пераклаў В.Сёмуха.
Тв. :
Бел.  пер.  — Белы алень. Мн. , 1985;
у кн. : Сучасныя латышскія апавяданні. Мн. , 1978;
Латышская савецкая паэзія: Анталогія. Т. I. Мн. , 1984;
Песня Даўгавы. Мн. , 1986.
М.Абала. 
т. 3, с. 384 
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
грунт 
(польск.   grunt, ад ням.   Grund)
1) верхні пласт зямлі, глеба; зямная  паверхня наогул (напр.  пясчаны г.);
2) дно вадаёма (напр.  донны г.);
3) ніжні слой фарбы, які наносіцца на палатно будучай карціны для надання паверхні гладкасці, патрэбнага колеру і інш. ;
4) перан.   тое галоўнае, на чым засноўваецца што-н.  (напр.  траціць г. пад нагамі).
 Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)