eyesight

[ˈaɪsaɪt]

n.

1) зрок -у m.

2) по́ле зро́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

недаба́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Дрэнна бачыць, мець слабы зрок. [Чыгуначнік:] — Эх, якім токарам быў Баталевіч! А цяпер на пенсіі, бо недабачваць стаў. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пафіласо́фстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; зак.

Філасофстваваць некаторы час. [Шыковіч] са смуткам падумаў, што слабее зрок. Непрыкметна прыходзіць старасць. Хацелася пафіласофстваваць на гэту тэму. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wzrok, ~u

м.

1. зрок;

słaby wzrok — слабы зрок;

krótki wzrok — блізарукасць;

2. вока; позірк; погляд;

utkwić wzrok — утаропіць зрок (вочы);

obrzucić ~iem — акінуць позіркам; азірнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Про́зарна ’ясна’ (Касп.), прозо́рно ’празрыста’ (ТС), празо́рная (труба) ’падзорная’ (Мат. Гом.). Да зорыць, зрок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зыр 1 ’адкрытае месца’. Параўн. укр. зір ’зрок’. Апафанічны варыянт кораня, прадстаўленага ў зрок, зрэнка, зара, зорка (гл.) са ступенню i > y.

Зыр 2 ’халодны, пранізлівы вецер’, зы́рыць ’прыпякаць (пра мароз)’, зы́рка ’горача’ (Сл. паўн.-зах.), зыр ’гарачыня, спёка, жар’ (тураў., ТС). Верагодна, перанос ад зыр 1, на што ўказваюць антанімічныя значэнні ў розных рэгіёнах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

niedowidzieć

незак. кепска бачыць; мець кепскі зрок; недабачваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Наўзрок ’на выгляд, на вока’ (Нас., Др.). Да узіра́цца ’глядзець’, узро́к ’зрок, бачанне’, параўн. рус. навзгляд ’на вока, прыблізна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зеркі ’вочы’, ’іскры’, ’зоркі’ (Нас.). Відаць, утворана ад *zьr‑ з суф. ‑ък‑; корань, прадстаўлены ў зрэнкі, зрок, мае значэнне ’глядзець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

глаўко́ма

(гр. glaukoma = бяльмо)

хвароба вачэй, пры якой павышаецца ўнутраны ціск і зніжаецца зрок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)