балі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.
1. Раздзел тэарэтычнай механікі, які вывучае законы руху цяжкага цела, кінутага пад некаторым вуглом у адносінах да гарызонта.
2. Навука, якая вывучае законы руху снарадаў унутры гарматы і пасля вылету з яе. Унутраная балістыка. Знешняя балістыка.
[Ад грэч. bállō — кідаю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каро́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
1. Памянш. да карона (у 1 знач.).
2. Знешняя частка зуба.
3. Металічная або пластмасавая абалонка, якая надзяваецца на зуб для яго захавання. Паставіць каронку. Залатая каронка.
4. Від свідравальнага долата. Алмазная каронка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
геакаро́на
(ад геа- + карона)
знешняя абалонка атмасферы Зямлі, якая складаецца ў асноўным з атамарнага вадароду.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
арыстакраты́зм
(фр. aristocratisme, ад гр. aristokratia = арыстакратыя)
знешняя вытанчанасць паводзін.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
дэко́рум
(лац. decorum = прыстойнасць)
знешняя прыстойнасць; адпаведныя займаемай пасадзе абставіны.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Пры́гарады мн. л. ’загарадкі’ (пух., Сл. ПЗБ). Бяссуфікснае ўтварэнне ад *прыгарадзі́ць, дыялектнага дэрывацыйнага карэляту агарадзі́ць, абгарадзі́ць, гл. агаро́д; параўн. стараж.-рус. приграда ’агароджа; агароджванне, засцярога’, приградъ ’знешняя агароджа’ (Сразн.), рус. дыял. при́город ’адроджанае месца ў полі для жывёлы, пастаўнік’. Параўн. таксама ст.-слав. приградъ ’памяшканне перад уваходам у келлю’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сасо́к ’знешняя частка малочнай залозы млекакормячых і чалавека ў выглядзе шышачкі, з якой дзіцё ссе малако’ (ТСБМ; в.-дзв., Сл. ПЗБ). Рус. сосо́к ’тс’, ст.-чэш. sesek, славац. sosok, sosec, ст.-слав. съсьць ’сасок’, ст.-рус. съсъкъ, съсъ ’сасок’. Да прасл. *sъsati ’ссаць’. Гл. Фасмер, 3, 725; Махэк₂, 538.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гля́нец
(ням. Glanz)
1) бляск начышчанай, палакіраванай або адпаліраванай паверхні;
2) перан. беззаганны выгляд; знешняя культурнасць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
по́мпа2
(польск. pompa, ад лац. pompa)
знешняя, паказная пышнасць (напр. рабіць што-н. з помпай).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
экзасфе́ра
(ад экза- + сфера)
знешняя абалонка зямной атмасферы, якая пачынаецца з вышыні ў некалькі соцень кіламетраў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)