Schálter
m -s, -
1) (засо́вачнае) аке́нца, ка́са (білетная)
die ~ schlíeßen* — зака́нчваць рабо́ту, спыні́ць прыём наве́двальнікаў
2) эл. выключа́льнік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
énden
1.
vt канча́ць, зака́нчваць
2.
1.
vi канча́цца, зака́нчвацца
nicht ~ wóllen — не спыня́цца, не змаўка́ць
2) паміра́ць, кана́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
determine
[dɪˈtɜ:rmɪn]
v.
1) мо́цна нава́жвацца, наду́мвацца, пастанаўля́ць
2) дакла́дна вызнача́ць
3) выраша́ць, акрэ́сьліваць, устанаўля́ць, прадвызнача́ць
4) накіро́ўваць, схіля́ць да чаго́
5) зака́нчваць што, ско́нчвацца (тэ́рмін)
6) азнача́ць, азнача́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ábwickeln
1.
vt
1) размо́тваць, раскру́чваць
2) зака́нчваць, ліквідава́ць
das Geschäft ~ — канча́ць спра́ву
2.
(sich) адбыва́цца, развіва́цца, разго́ртвацца (пра падзеі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ab ovo usque ad mala (Horatius)
Ад яйка да яблык*.
От яйца до яблок.
бел. Ад пачатку да канца. Ад краю і да краю. 3 краю ў край.
рус. От А до Я. От аза до ижицы. От альфы до омеги.
фр. De l’alpha à l’oméga (От альфы до омеги).
англ. From beginning to end (Сначала до конца). From A to Z (От А до Я).
нем. Von A bis Z (От A до Я).
* У старажытных рымлян было прынята пачынаць абед з яіц і заканчваць яго яблыкамі.
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
пагру́зка ж. камерц. Beláden n -s; Beládung f -, Verládung f -; Verláden n -s; Verschíffung f - (на судна);
гато́вы да пагру́зкі ládebereit;
ажыццяўля́ць пагру́зку beláden*, Beládung dúrchführen;
затры́мліваць пагру́зку Beládung verzögern;
зака́нчваць пагру́зку Beládung fértigmachen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вяршы́ць ’складваць, канчаць стог, сцірту’ (Выг., КТС), (перан.) ’вырашыць чый-небудзь лёс’ (БРС), укр. вершити ’вяршыць’; ’насыпаць звыш краёў’, рус. вершить ’канчаць складваць стог, снапы (на возе), верх страхі’; ’вырашаць лёс’, польск. wierszyć ’укладваць спадзісты верх, страху’; ’мець першаснасць перад кім-небудзь’, чэш. vršiti ’складваць у вышыню, збіраць у кучу’, славац. vŕšiť ’кідаць, укладваць у кучу’; ’узвышацца’; ’заканчваць’, славен. vršíti ’тс’, серб.-харв. вр́шити ’выконваць, рабіць, вяршыць’, макед. врши ’выконваць, рабіць’; ’малаціць’; ’дамаўляцца на заручынах’, балг. върша ’выконваць, рабіць, прызначаць’, върше́я ’малаціць’. Прасл. vьršiti ’канчаць, завяршаць, рабіць што-небудзь, рабіць верх’, якое мела ў прасл. мове яшчэ значэнне ’малаціць з дапамогай скаціны’ (Выгонная, Лекс. Палесся, 83–87; Скок, 3, 624; БЕР, 1, 214; Шанскі, 1, В, 71; Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 1949, 183).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
termination [ˌtɜ:mɪˈneɪʃn] n. fml
1. кане́ц; за вяршэ́нне;
the termination of a journey кане́ц падаро́жжа;
bring smth. to termination да ве́сці што-н. да канца́, зака́нчваць што-н.;
the termination of a lease сканчэ́нне тэ́рміну арэ́нды
2. med. або́рт
3. ling. канча́так (слова); канцава́я лі́тара або́ канцавы́ склад
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
dostrajać
незак.
1. настройваць, наладжваць;
dostrajać skrzypce — настройваць скрыпку;
2. прыстасоўваць, дапасоўваць;
3. kogo/co заканчваць апранаць (упрыгожваць) каго/што
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zamykać
незак.
1. закрываць; зачыняць; замыкаць; завяршаць; заканчваць; заключаць;
zamykać pochód — замыкаць шэсце;
2. закрываць; ліквідаваць; выключаць;
zamykać na co oczy — заплюшчваць вочы на што;
гл. zamknąć
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)