éinkeilen

1.

vt забіва́ць, заганя́ць (клін); закліно́ўваць

wir wáren in der Ménschenmenge éingekeilt — нас заці́снулі ў нато́ўпе

2.

(sich) уклі́ньвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заго́н ​1, ‑а, м.

1. Паласа, участак ворнай зямлі, поля. На полі ветла, самавіта У рад стаялі копкі жыта, Так аздабляючы загоны. Колас. З левага боку .. кусцілася жыта, а па правую руку ляжалі старанна забаранаваныя вагоны. Алешка.

2. Агароджанае пад адкрытым небам месца для жывёлы. Егеры выпусцілі з загонаў гадавальніка адзін зубрыны статак. Краўчанка.

заго́н ​2, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. заганяць ​1 — загнаць (у 1 знач.).

2. ‑а. Ланцуг загоншчыкаў на паляванні. Воўк зразумеў, што загоншчыкі, якія крычалі наперадзе, значна больш бяспечныя, чым стрэлы ззаду, і прарваўся праз загон. «Беларусь».

•••

У загоне — у закінутым стане, пад уціскам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвік, ‑а, м.

1. Металічны або драўляны стрыжань з вастрыём на канцы, прызначаны для змацавання чаго‑н. Рупная рука прыбівала цвікамі адарваную дошку. Бядуля. Вось Глеб махнуў рукою, нібы даў сігнал, і Данік пачаў заганяць цвік. Дуброўскі. // Калочак для вешання чаго‑н. Андрэй вярнуўся, павесіў на цвік шапку і сеў. Чарнышэвіч.

2. перан.; чаго. Разм. Галоўнае, значнае ў чым‑н. Слон — Галоўная персона, Слон — Заўсёды цвік сезона. Барадулін. Без выступлення Алены Мінаўны мы не маглі вярнуцца ў рэдакцыю. Яно было запланавана як асноўны цвік у перадачы, прысвечанай ходу жніва. Грахоўскі.

•••

Цвіком сядзець; сядзець як цвік гл. сядзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pen

I [pen]

1.

n.

пяро́ n. (для піса́ньня), пяро́ й аса́дка ра́зам

a ballpoint pen — ша́рыкавая аса́дка

2.

v., -nn -

піса́ць

II [pen]

1.

n.

1)

а) за́гарадзь f., паста́ўнік -а m. (для жывёлы, пту́шак)

б) саба́чая бу́дка ў сабака́рні

в) дзіця́чая за́гарадка

2) док для прыста́нішча або́ рамо́нту падво́дных ло́дак

2.

v., penned or pent

1) заганя́ць (жывёлу) у за́гарадзь

2)

а) замыка́ць, заганя́ць у кут

б) садзі́ць пад а́рышт

III [pen]

n., Sl.

астро́г -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kéilen

1.

vt

1) заганя́ць клін; расшчапля́ць; разм. (ад)лупцава́ць

2) (für A) разм. вербава́ць (куды-н.)

2.

(sich)

1) (durch A) прабіва́цца, праціска́цца (праз што-н.)

2) бі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

earth

[ɜ:rӨ]

1.

n.

1) зямля́ f.; зямна́я ку́ля

2) су́ша f.

3) гле́ба f.

4) Electr. зазямле́ньне n.

2.

v.t.

1) зазямля́ць

2) прысыпа́ць, абсыпа́ць (зямлёю)

3) заганя́ць у нару́

3.

v.i.

хава́цца ў зямлю́

•

- come back to earth

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

убіва́ць

1. (заганяць унутр) hinéintreiben* vt;

2. (утрамбаваць) féststampfen аддз. vt; (нагамі тс.) féstterten* аддз. vt;

3. перан. (утлумачваць) klar máchen, verständlich máchen;

◊

убіва́ць у галаву́ што-н. каму-н. j-m etw. éintrichtern; j-m etw. in den Kopf sétzen;

убіва́ць сабе́ ў галаву́ sich (D) etw. in den Kopf sétzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

override

[,oʊvərˈraɪd]

v., -rode, -ridden, riding

1) адкіда́ць што, не зважа́ць, не глядзе́ць на што

to override advice or objections — не зважа́ць на пара́ды або́ пярэ́чаньні

2) пераважа́ць; мець перава́гу над чым

3) перае́хаць (канём)

4) прае́хаць (усю́ вако́ліцу)

5) заганя́ць каня́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

yard

I [jɑ:rd]

1.

n.

1) двор двара́ m., панадво́рак -ка m.

2) парк -у m. (чыгу́начны, трамва́йны)

3) склад -у m.

lumber yard — склад лесаматэрыя́лаў

2.

v.t.

трыма́ць у за́гарадзе, заганя́ць жывёлу ў за́гарадзь

II [jɑ:rd]

n.

ярд -а m. (ме́ра даўжыні́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дражні́ць, дражню, дражніш, дражніць; незак., каго-што.

1. Знарок, наўмысна злаваць, раздражняць чым‑н. Дражніць сабак. □ [Нюрка] наогул мала калі сядзела спакойна на месцы. То імчалася да бацькі ў краму і мыла там падлогу, то дапамагала заганяць у хлявы калгасных цялят, то дражніла панурага скнару Колю. Даніленка. // Паўтараць у смешным выглядзе чые‑н. словы, рухі і пад. Нехта дражніць мяне: Кашляну, — і ў адказ кашляне І схаваецца недзе... Куляшоў. — Вось як прыпільную, дык я на тваёй галаве патраву зраблю, — дражніць Цімох Кустрэя. Колас. // Называць крыўднай мянушкай. — Смыкам дражняць мяне, а сапраўднае прозвішча Скрыпка. Гурскі. Дзеці дражняць Сцёпку сцяблом-граблом, відаць, за доўгія ногі. Хомчанка.

2. Узбуджаць, распальваць, выклікаць якія‑н. пачуцці, жаданні. На сталах на гэтых страва Дражніць нос прынадным пахам. Крапіва. Вобраз панны Ядвісі стаяў неадступна ў вачах, дражніў .. [Лабановіча], кудысь зваў і смяяўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)