заганя́ць¹ гл. загнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заганя́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заганя́ю заганя́ем
2-я ас. заганя́еш заганя́еце
3-я ас. заганя́е заганя́юць
Прошлы час
м. заганя́ў заганя́лі
ж. заганя́ла
н. заганя́ла
Загадны лад
2-я ас. заганя́й заганя́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заганя́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (разм.).

1. Змарыць, давесці да стомы, прымушаючы многа хадзіць, бегаць і пад.

З. каня.

2. перан. Стаміць працай, шматлікімі даручэннямі і пад.

Вы ўжо гэтага хлопчыка зусім заганялі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заганя́ць I сов.

1. (крайне утомить) загоня́ть;

2. перен. (замучить работой, несправедливыми упрёками) загоня́ть, задёргать; зату́ркать;

~ня́ла свякру́ха няве́стку — загоня́ла (задёргала, зату́ркала) свекро́вь неве́стку

заганя́ць II несов.

1. в разн. знач. загоня́ть; (гвоздь и т.п. — ещё) вгоня́ть, вбива́ть, вкола́чивать;

2. (гоня, далеко уводить) угоня́ть;

1, 2 см. загна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заганя́ць ​1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да загнаць.

заганя́ць ​2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Разм.

1. Змарыць, давесці да стомы, прымушаючы многа хадзіць, бегаць і пад. Анісім Папок заганяў свайго Буланчыка, ездзячы ў раён. Сабаленка.

2. перан. Стаміць працай, шматлікімі даручэннямі, прыдзіркамі і пад. Мікіта. Шэпча сам сабе: «Добра, што хоць ніхто не ведае, а каб ведалі, заганялі б мяне людзі, затукалі б, а мо’ і яшчэ горай было б». Галавач. Свякроўка ж мяне заганяе, Ніколі мне не паспагадае. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гна́ў, -гна́ла; -гані́; -гна́ны; зак.

1. каго-што. Гонячы, прымусіць увайсці куды-н., змясціцца дзе-н.

З. кароў у хлеў.

З. мяч у вароты.

2. што. Тое, што і забіць¹ (у 4 знач.; разм.).

З. цвік у сцяну.

3. каго. Замучыць хуткай яздой, гонкай.

З. каня.

З. звера.

4. Тое, што і прадаць (у 1 знач.; разм.).

З. боты на рынку.

|| незак. заганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. заго́н, -у, м. (да 1 знач.; спец.).

Паляванне загонам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазаганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (што) (разм.).

Заганяць, замарыць усіх, многіх.

Пазаганялі коней за дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загоня́ть​I несов. заганя́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заганя́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да заганяць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыту́кваць

‘заганяць жывёлу’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыту́кваю прыту́кваем
2-я ас. прыту́кваеш прыту́кваеце
3-я ас. прыту́квае прыту́кваюць
Прошлы час
м. прыту́кваў прыту́квалі
ж. прыту́квала
н. прыту́квала
Загадны лад
2-я ас. прыту́квай прыту́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыту́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)