Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пялёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн. ‑нак; ж.
1. Суцэльны покрыў (туману, дажджу, снегу, дыму і пад.), які завалаквае, зацягвае што‑н. з усіх бакоў. І вось цяпер.. [снег] адразу шчодра заслаў зямлю сваёй пушыстай пялёнкай.М. Ткачоў.Лёгкі марозік зацяг[в]аў лужынкі тонкай пялёнкай лёду.Колас.
2. Прасцінка для ўкручвання, спавівання грудных дзяцей. Спрактыкаванымі рукамі жанчына ўкруціла дзіця ў пялёнку і пачала забаўляць.Даніленка.Каб заняць чым час, Саша бясконца перамывала пялёнкі і шыла што-небудзь для дзіцяці.Шамякін.
•••
З пялёнак — з ранняга дзяцінства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
panic
[ˈpænɪk]1.
n.
1) па́ніка f., пярэ́палах -у m., сумятня́f
2) Sl. ве́льмі заба́ўная асо́ба або́ рэч
2.
adj.
пані́чны
3.
v.
1) мо́цна хвалява́цца, нэрвава́цца, панікава́ць
2) мо́цна забаўля́ць, выкліка́ць захапле́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
beguile
[bɪˈgaɪl]
v.t.
1) ашу́кваць; зво́дзіць; падма́нваць
to beguile someone into doing something — ашука́нствам зму́сіць не́кага зрабі́ць штось
2) вы́маніць хі́трасьцю
3) забаўля́ць, займа́ць, весялі́ць
4) ба́віць, право́дзіць час
to beguile the tedious hours — ба́віць марко́тныя гадзі́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
entertain[ˌentəˈteɪn]v.
1. прыма́ць (гасцей); частава́ць;
They entertain a lot. У іх часта бываюць госці.
2.забаўля́ць;
Children’s TV not only entertains but also teaches. Дзіцячае тэлебачанне не толькі забаўляе, але і вучыць.
3.fml быць у ро́здуме (наконт чаго-н.);
entertain an idea разду́мваць;
entertain a hope спадзява́цца;
entertain a doubt сумнява́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
belústigen
1.
vt це́шыць, весялі́ць, забаўля́ць
2.
(sich)
1.
(mitD) забаўля́цца (чым-н.)
2) (überA) здзе́квацца (з каго-н.), смяя́цца (з каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Весяліць ’рабіць вясёлым, забаўляць, выклікаць весялосць’, сюды ж весяліцца ’рабіцца вясёлым’ (КТС, БРС, Касп.), укр.веселити(ся), рус.веселить(ся), ст.-рус.веселити (з XII ст.), польск.weselić (выходзіць з ужывання) ’весяліць, цешыць, радаваць’, weselić się ’весела праводзіць час, радавацца’ (ужывае А. Міцкевіч), в.-луж.wjeselić so ’радавацца’, чэш.veseliti se ’быць вясёлым, весяліцца’, славац.veseliť sa ’забаўляцца, радавацца, весяліцца’, славен.veséliti ’рабіць задавальненне, весяліць, радаваць, захапляць, быць мілым’, veselíti se ’радавацца, весяліцца, забаўляцца’, серб.-харв.весѐлити(се) ’тс’, макед.весели(се) ’весяліць’, балг.веселя(се), ст.-слав.веселити ’тс’. Праславянскі дзеяслоў, які выражае стан, утвораны ад veselъ (гл. вясёлы) і суф. ‑iti.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мая́чыць1, ’выступаць на фоне чаго-небудзь, узвышацца над наваколлем’ (ТСБМ). Відавочна, з рус.мая́чить ’тс’, якое да маяк (гл.).
Мая́чыць2 ’рабіць паволі, з гультайствам, абы-як’ (Нас.), рус.валаг., разан.мая́чить ’рабіць праз сілу, ледзь-ледзь’, усх. ’марудзіць’, ма́ять ’мучыць’, балг.ма́я ’забаўляць, затрымліваць’, мая се ’бадзяцца без мэты’, ’здзіўляцца’. Роднасныя з лац.mōlēs ’цяжкасць, вага’, ст.-грэч.μώλυς, ст.-в.-ням.muoen ’працаваць, старацца’, muodi, гоц.afmauiþs ’стомлены’, muohî ’праца’, с.-в.-ням.müen, muowen ’працаваць’, і.-е.*mō‑ (Шмідт, KZ, 26, 5; Бернекер, 2, 7; Фасмер, 2, 587; БЕР, 3, 701–702).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
це́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., каго-што.
1.Забаўляць, пацяшаць. [Невядома] каго елка больш цешыла: дзяцей ці дарослых!Таўлай.
2. Прыносіць асалоду, задавальненне; радаваць. Настрой быў ва ўсіх узняты, і гэта цешыла членаў камітэта.Пестрак.// Песціць (зрок, слых і пад.). Пяшчотныя гукі прыроды цешылі вуха.Маўр.[Тапурыя:] — Няхай жыве ўсё жывое і прыгожае, што чалавечае сэрца цешыць!Самуйлёнак.
3. Суцяшаць, супакойваць; абнадзейваць. Што з таго — слязой скупой Цешыць смутак над магілай брата.Кірэенка.Мінуў тыдзень, другі, і я ўсё цешыў сябе надзеяй, што Мухтару не спадабаецца там, сярод тых прышлых людзей.Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ба́віць, баўлю, бавіш, бавіць; незак.
Разм.
1.што. Праводзіць час за якім‑н. малаважным заняткам, у доўгіх гутарках, забавах. Пасля марозу дзённых дарог добра было чуць цяпло хаты, бавіць вечары на вячорках з дзяўчатамі, у гаворках з таварышамі.Мележ.Перакідваліся то жартам, то нязначным, пустым словам. Бавілі час, як ўмелі.Асіпенка.// Бескарысна траціць (час). Сілівон сядзеў на ахапку сухой асакі і, каб марна не бавіць час, выстругваў зуб’е для грабляў.Лынькоў.// Марудзіць, цягнуць (час). Бацька прыдзірліва сочыць, каб Юзік не ўставаў на наскі, знарок бавіць хвіліну і нарэшце .. здымае мерку.Хадановіч.
2.каго-што. Забаўляць. І нас, дзяцей, ён бавіў, як малых.Хведаровіч.// Весяліць, цешыць. Суседку нават бавіла бездапаможнасць Нюсі.Пестрак.У дзяцінстве апавядаюць казкі, і бавяць хлапечы розум у гэтых казках прыгожыя князёўны.Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)