прагібіцыяні́сты

(лац. prohibitio, -tionis = забарона)

прыхільнікі забароны гандляваць пэўнымі таварамі, напр. спіртнымі напіткамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

табу́

(фр. tabou, ад параўн. tapu)

1) рэлігійная забарона ў першабытных народаў на якое-н. дзеянне, прадмет;

2) перан. наогул якая-н. забарона.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

зашчы́та Насаджэнні дрэў вакол сядзібы, саду і інш. (Слаўг.). Тое ж забарона, абарона (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Пераграшы́цца (пырыгрышы́тысь) ’перакусіць, з’есці трошкі’ (Клім.). Да пера- і грашы́ць > грэх (гл.) пры ад’ідэацыі рус., ц.-слав. прогрешение. Матывацыя: забарона прыняцця ежы і пітва да споведзі, у адваротным выпадку — грэх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schwéigepflicht

f - юрыд. забаро́на выдава́ння (чужы́х) таямні́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éinfuhrverbot

n -(e)s, -e забаро́на ўво́зу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Párkverbot

n -(e)s, -verbote забаро́на стая́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

interdict

1. [,ɪntərˈdɪkt]

v.t.

1) забараня́ць

2) пазбаўля́ць пра́ва карыста́ньня

2. [ˈɪntərdɪkt]

n.

афіцы́йная забаро́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ве́та

(лац. veto = забараняю)

забарона, адмена, прыпыненне дзеяння якога-н. рашэння, пастановы (налажыць в.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АБСТРУ́КЦЫЯ

(ад лац. abstructio перашкода, забарона),

від пратэсту, метад барацьбы, дзеянні, учынкі асоб ці калектываў, накіраваныя на зрыў якога-небудзь мерапрыемства, прапановы. Найб. пашырана ў парламентах — доўгія прамовы, якія не маюць дачынення да справы.

т. 1, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)