Stártverbot

n -(e)s, -e

1) спарт. забаро́на ўдзе́льнічаць у спабо́рніцтвах, дыскваліфіка́цыя

2) ав. забаро́на вы́лету

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АБСТРУ́КЦЫЯ

(ад лац. abstructio перашкода, забарона),

від пратэсту, метад барацьбы, дзеянні, учынкі асоб ці калектываў, накіраваныя на зрыў якога-небудзь мерапрыемства, прапановы. Найб. пашырана ў парламентах — доўгія прамовы, якія не маюць дачынення да справы.

т. 1, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

табу́

(фр. tabou, ад параўн. tapu)

1) рэлігійная забарона ў першабытных народаў на якое-н. дзеянне, прадмет;

2) перан. наогул якая-н. забарона.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ве́та

(лац. veto = забараняю)

забарона, адмена, прыпыненне дзеяння якога-н. рашэння, пастановы (налажыць в.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зашчы́та Насаджэнні дрэў вакол сядзібы, саду і інш. (Слаўг.). Тое ж забарона, абарона (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Пераграшы́цца (пырыгрышы́тысь) ’перакусіць, з’есці трошкі’ (Клім.). Да пера- і грашы́ць > грэх (гл.) пры ад’ідэацыі рус., ц.-слав. прогрешение. Матывацыя: забарона прыняцця ежы і пітва да споведзі, у адваротным выпадку — грэх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Párkverbot

n -(e)s, -verbote забаро́на стая́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schwéigepflicht

f - юрыд. забаро́на выдава́ння (чужы́х) таямні́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éinfuhrverbot

n -(e)s, -e забаро́на ўво́зу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

interdict

1. [,ɪntərˈdɪkt]

v.t.

1) забараня́ць

2) пазбаўля́ць пра́ва карыста́ньня

2. [ˈɪntərdɪkt]

n.

афіцы́йная забаро́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)