Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэспіра́цыя
(лац. respiratio)
дыханне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
spellbound[ˈspelbaʊnd]adj. зачарава́ны;
He held his audience spellbound. Яго слухалі затаіўшы дыханне.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пне́ўма
(гр. pneuma = дыханне)
сіла, якая рэгулюе дыханне і пульс (у старажытнагрэчаскай натурфіласофіі і медыцыне).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пра́на
(санскр. prana = дыханне)
правільнае дыханне як асноўная канцэпцыя ранняй індыйскай філасофіі; паводле канцэпцыі дыханне з’яўляецца прынцыпам жыццёвасці і «апошнім подыхам» вечнасці; ёга робіць упор на кантроль за пранай, каб дыханне не парушала медытацыю і мела лячэбнае ўздзеянне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Тхом у выразе: адным тхом (сказаць, зрабіць што‑небудзь) ‘на адным дыханні’ (Канкард. XIX ст.), ст.-бел.тохъ ‘уздых’ (ПГС). Дэвербатыў ад тухнуць (гл), ст.-бел.тхнути, тхнуть ‘дыхнуць’, што ўзыходзяць да прасл.*dъxnǫti ‘выдаваць дух, дыханне, пах’, параўн. польск.tchem — форма Тв. скл. ад dech ‘дыханне, дух’ (Борысь, 629). Гл. таксама тохнуць, дохнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
oddech, ~u
м.дыханне;
zatamowało mu oddech — у яго заняло (перахапіла) дыханне;
wstrzymać oddech — устрымаць дыханне;
zaczerpnąć ~u — набраць паветра ў грудзі; удыхнуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)