mniemać

незак. кніжн. меркаваць; лічыць; думаць, уважаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

namyślać się

незак. думаць, абдумваць; разважаць, меркаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dumać

незак.

1. думаць; разважаць;

2. марыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мазгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак.

Разм. Думаць, узважваць, меркаваць. [Платон], відаць, ужо не раз мазгаваў пра тое, каб стаць непадзельным уладаром млына. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паду́маць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Зак. да думаць.

2. Думаць некаторы час. Дачка падумала і кажа: — Нічога, тата, заўтра што-небудзь прыдумаем. Якімовіч.

3. 2 ас. адз. буд. паду́маеш у знач. выкл. Разм. Ужываецца для выражэння іроніі і пад. Падумаеш, далёкі свет — пяць кіламетраў. Васілевіч.

•••

Падумаць толькі! — ужываецца пры выказванні здзіўлення, указанні на незвычайнасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́зніць, -ню, -ніш, -ніць; незак.

1. Гаварыць без памяці, будучы цяжка хворым або ў сне.

Хворы трызніў.

2. Гаварыць з упэўненасцю пра тое, чаго няма, не існуе.

3. У моцным захапленні думаць і гаварыць усё пра адно; марыць аб тым, што не можа здзейсніцца, што даўно прайшло і больш не вернецца.

|| наз. тры́зненне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

unthinking

[ʌnˈӨɪŋkɪŋ]

adj.

1) бязду́мны; няўва́жны, нядба́йны

2) няздо́льны ду́маць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ду́ма I ж., в разн. знач. ду́ма;

ду́му ду́маць — ду́му ду́мать

ду́ма II ж. ду́ма;

Дзяржа́ўная д. — Госуда́рственная ду́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ruminate [ˈru:mɪneɪt] v.

1. fml ду́маць, разду́мваць, разважа́ць;

ruminate on/over/about a project абду́мваць прае́кт

2. zool. жава́ць жва́чку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паскрыпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

Скрыпець некаторы час. [Гарнец:] У шэсцьдзесят сем год ды з маім здароўем не пра жаніцьбу ўжо думаць... [Зыль:] Нічога, паскрыпіш яшчэ. Губарэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)