афсе́т, -у, М -се́це, м. (спец.).

Тое, што і афсетны друк, спосаб друкавання, пры якім фарба перадаецца з друкарскай формы на гумавую паверхню, а з яе на паперу.

|| прым. афсе́тны, -ая, -ае.

Друкарскія афсетныя машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

публікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Аб’яўляць для агульнага ведама праз друк.

П. матэрыялы кангрэса.

|| зак. апублікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; наз. апублікава́нне, -я, н.

|| наз. публіка́цыя, -і, ж. і публікава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Друкава́ць ’друкаваць’. Гл. друк 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Друка́р ’друкар’. Гл. друк 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Друка́рня ’друкарня’. Гл. друк 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дручо́к ’дручок’. Гл. друк 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

компа́ктный кампа́ктны;

компа́ктная печа́ть, компа́ктный шрифт кампа́ктны друк (шрыфт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zéitungswesen

n -s журналі́стыка, друк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fáchpresse

f - спецыя́льны перыяды́чны друк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дыфама́цыя, ‑і, ж.

У крыміналістыцы некаторых буржуазных дзяржаў — распаўсюджанне праз друк вестак (сапраўдных або выдуманых), якія ганьбяць, знеслаўляюць каго‑н.

[Ад лац. diffamare — знеслаўляць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)