засакрэ́ціць, ‑рэчу, ‑рэціш, ‑рэціць; зак., каго-што.

1. Зрабіць сакрэтным, недаступным для агульнага карыстання, азнаямлення і пад. Засакрэціць дакументы. Засакрэціць вынаходства.

2. Разм. Дапусціць каго‑н. да сакрэтнай работы. Засакрэціць супрацоўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахлусі́ць

1. (viel) lügen* vi;

2. разм. (дапусціць памылку) (éinen) Féhler máchen;

нахлусі́ць у перакла́дзе falsch übersétzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

здурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм. Сказаць, зрабіць, дапусціць якое‑н. глупства, дурасць. Ладымер думаў: да чаго [Міхалючка] прыставіць? Здураваў, што з самай вясны не пайшоў ён у мяне чараду ганяць у поле. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папусці́цца, -ушчу́ся, -у́сцішся, -у́сціцца; зак.

1. Уступіць у чым-н., адступіць, адмовіцца ад чаго-н.

Тут я не папушчуся: будзе, як рашылі раней.

2. Даць сябе ў крыўду.

Ён не той чалавек, каб п.

3. Дапусціць, дазволіць што-н. (разм.).

Як ты магла п., што яны табе на галаву селі?

|| незак. папуска́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Gewálttat

f -, -en гвалт, прыму́с

éine ~ verüben — дапусці́ць [учыні́ць] гвалт, зрабі́ць (што-н.) гва́лтам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

недагле́дзець, недаглядзе́ць

1. (дапусціць памылку) überséhen* vt, nicht bemérken, áußer Acht lássen*;

2. (неўпільнаваць, неўберагчы) óhne Áufsicht lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мах¹, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Адзін хуткі рух у паветры чым-н., узмах.

М. крыла.

М. рукі.

2. У спорце: адзін рух нагой, рукой або корпусам уперад, назад або ўбок.

М. уперад.

◊

Адным махам, за адным махам (разм.) — адразу, за адзін прыём.

Даць маху (разм.) — дапусціць памылку.

З усяго маху (разм.) — размахнуўшыся, з усяе сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагі́б, -бу м., в разн. знач. проги́б;

не дапусці́ць ~бу бэ́лек — не допусти́ть проги́ба ба́лок;

трэ́шчына ў ~бе — тре́щина в проги́бе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недапушча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які нельга дапусціць, дазволіць; недазволены. Недапушчальны ўчынак. □ Прэтэнзіі на асобнае становішча ў літаратуры былі недапушчальныя ў тых абставінах, якія склаліся к пачатку 30‑х гадоў. Перкін. // Такі, з якім нельга мірыцца. Недапушчальнае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fáhrlässigkeit

f - (злачы́нная) нядба́йнасць, галаваця́пства

sich (D) éine ~ zuschúlden [zu Schúlden] kómmen lássen* — дапусці́ць (злачы́нную) неасцяро́жнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)