Áufenthaltsgenehmigung

f -, -en дазво́л на пражыва́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áusreisegenehmigung

f -, -en дазво́л [ві́за] на вы́езд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

позволе́ние ср. дазво́л, -лу м.;

◊

с ва́шего позволе́ния з ва́шага дазво́лу;

с позволе́ния сказа́ть шану́ючы вас.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтарыза́цыя

(фр. autorisation = дазвол)

выражэнне аўтарам згоды на пераклад, інсцэніроўку ці экранізацыю свайго твора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

permit

1. [pərˈmɪt]

v.t.

дазваля́ць

Permit me to explain — Дазво́льце мне вы́тлумачыць

it is permitted — Дазво́лена

2. [ˈpɜ:rmɪt]

n.

1) пісьмо́вы дазво́л

a permit to fish or hunt — афіцы́йны дазво́л лаві́ць ры́бу або́ палява́ць

2) дазво́л -у (наагу́л) m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́клапатаць, ‑пачу, ‑пачаш, ‑пача; заг. выклапачы; зак., што.

Дасягнуць чаго‑н., здабыць што‑н. клопатамі. Выклапатаць дазвол, пенсію. □ [Таццяна:] — Няхай сабе і малапісьменная, але ж выклапатала.. праз тую ж самую рэдакцыю палёгкі суседцы. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзеквату́ра, ‑ы, ж.

1. Дазвол, выдадзены замежнаму консулу ўрадам той дзяржавы, у якую ён назначаны. на права выканання службовых функцый. Консульская экзекватура.

2. Пастанова судовых органаў дадзенай краіны аб выкананні рашэння замежнага суда.

[Ад лац. exsequor — выконваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прызво́ліцца ’прызнацца’ (астрав., Сл. ПЗБ). Магчыма, звязана са ст.-бел. призволити ’дазволіць’, укр. призво́лити ’выявіць ласку, міласць; даць дазвол, згоду на што-небудзь’, што можа сведчыць на карысць уласнага развіцця на ўсх.-слав. моўнай глебе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

license

[ˈlaɪsəns]

1.

n.

1) дазво́л -у m.

2) пасьве́дчаньне n.

3) ліцэ́нзія f.

4) злоўжыва́ньне свабо́дай

2.

v.t.

1) дава́ць дазво́л

2) дазваля́ць зако́нам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zezwolenie

zezwoleni|e

н. дазвол;

dać ~e — даць дазвол; z czyjego

~a — (za czyim

~em) — з дазволу каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)