heráusnehmen
* vt выця́гваць, выма́ць; забіра́ць
sich (D) viel ~ — дазваля́ць сабе́ лі́шняе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
allow [əˈlaʊ] v.
1. дазваля́ць;
Smoking is not allowed. Курыць не дазваляецца;
No dogs allowed. Уваход з сабакамі забаронены.
2. (for) праду́гледжваць; браць пад ува́гу
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Пуска́ць ’перастаць утрымліваць, дазваляць пайсці, зайсці і пад.’ (Нас., ТСБМ, Бяльк., Варл., ТС), ’кідаць’ (Варл.), пуска́тэ ’адступаць (пра зіму)’ (малар., Нар. лекс., Сіг.); у спалучэннях: пуска́ць ікру ’нераставаць’ (ЛА, 1), пуска́ты рошч ’пачынаць расці, пайсці ў рост’ (Клім.), пуска́ць дзе́раво ’сплаўляць лес’ (навагр., Нар. лекс.), пуска́ць агіта́цыю ’агітаваць’, пуска́ць вайну́ ’пачынаць вайну’ (уздз., Жд. 3), укр. пуска́ти ’выпускаць, адпускаць, упускаць’, рус. пуска́ть ’прапускаць, адпускаць’, дыял. пуска́ть икру́ ’нераставаць’, балг. пу́скам ’вызваляць, дазваляць пайсці, зайсці і пад.’, макед. пуска ’тс’. Лічыцца новаўтварэннем у адносінах да пусці́ць (< *pustiti) у выніку другаснай імперфектывацыі (так ужо Брант, РФВ, 24, 143) па узору лушчы́ць/луска́ць і пад.; рэгулярныя формы: рус. пуща́ть, польск. puszczać, серб.-харв. пу̏штати, славен. púščati, балг. пу́щам, чэш. pouštěti, славац. púšťať, в.-луж. pušćeć, н.-луж. pušciś (< *pustjati). Гл. пусціць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
disallow
[,dɪsəˈlaʊ]
v.t.
1) не дазваля́ць, забараня́ць
2) адхіля́ць, адкіда́ць (як няпра́ўду)
3) адкіда́ць (про́сьбу)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
admit of
дапушча́ць, дазваля́ць
The question admits of no delay — Пыта́ньне ня це́рпіць адкла́ду
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
во́льнасць ж.
1. (свабода) Fréiheit f ;
2. (нястрыманасць) Úngebundenheit f -, Úngezwungenheit f -;
дазваля́ць сабе́ во́льнасці sich (D) viel(es) [zu viel] heráusnehmen*, sich (D) Fréiheiten heráusnehmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
empower [ɪmˈpaʊə] v.
1. fml упаўнава́жваць
2. дазваля́ць, дава́ць магчы́масць, пра́ва (рабіць што-н.);
The college is empowered to give degrees. Гэты каледж мае права прысвойваць (навуковыя) ступені.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
imprison
[ɪmˈprɪzən]
v.t.
1) садзі́ць у астро́г (турму́), трыма́ць у астро́зе, зьняво́льваць
2) трыма́ць, не дазваля́ць выхо́дзіць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
enable [ɪˈneɪbl] v.
1. дава́ць магчы́масць; дазваля́ць;
The new test will enable doctors to detect the disease early. Новы тэст дазволіць урачам распазнаваць гэта захворванне на ранняй стадыі.
2. упаўнава́жваць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
unmuzzle
[ʌnˈmʌzəl]
v.t.
1) зьняць намо́рднік (з саба́кі)
2) Figur. вызваля́ць ад абмежава́ньняў; дазваля́ць свабо́дна гавары́ць або́ піса́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)