заня́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., зо́ймецца; зак.
Пачаць гарэць, разгарацца; наступіць, пачацца (пра раніцу, зару).
Гэта хата занялася ад суседняй.
Пажар заняўся з канца вёскі.
Занялося на раніцу.
Заняўся золак.
|| незак. займа́цца, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цяплі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., це́пліцца; незак.
1. Гарэць слабым полымем, слаба свяціцца.
Яшчэ цяпліўся касцёр.
У хаце цяпліўся агеньчык.
2. Праяўляцца ў малой, нязначнай ступені (пра жыццё, надзею, пачуццё і пад.).
Цепліцца надзея.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
упалі́ць, упалю, упаліш, упаліць; зак., што.
Прымусіць гарэць, загарэцца. Ледзь упаліў сырыя дровы.
•••
Упаліць штуку — тое, што і адпаліць штуку (гл. адпаліць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пала́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. Гарэць яркім полымем.
Палаюць дровы ў печы.
2. перан. Станавіцца чырвоным, гарачым ад прыліву крыві.
Твар палаў.
3. перан., чым. Быць ахопленым якім-н. пачуццём, быць узбуджаным.
П. каханнем да каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дымі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Кепска гарэць, даючы многа дыму.
Газніца дыміць.
2. чым. Курыць, пускаючы дым.
Д. папяросай.
|| зак. надымі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
glühen
1.
vt напа́льваць, награва́ць
2.
vi пала́ць, гарэ́ць, распа́львацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
раздзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Дзьмухаючы, прымусіць гарэць, распаліць. [Хлопцы] ледзь раздзьмухалі апошнія вугельчыкі, распалілі вялікі агонь і паснулі каля яго. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угарэ́цца, ‑рыцца; зак.
Пачаць добра гарэць, разгарэцца. Лабановіч сеў супраць дзверцаў печы. Дровы ўгарэліся і весела патрэсквалі. Ад агню ішло лагоднае цяпло. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
conflagrate
[ˈkɑ:nfləgreɪt]
1.
v.i.
загара́цца, выбуха́ць агнём, гарэ́ць
2.
v.t.
падпа́льваць, спа́льваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
płonąć
незак. палаць, палымнець; гарэць, чырванець;
płonąć chęcią zemsty — палаць пачуццём помсты;
płonąć ze wstydu — чырванець (гарэць) ад сораму
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)